Nieusłyszane prawdy

[A.Between]

Odpowiedz mi o szczerości,
po tamtej stronie lustra.
Powiedz mi o tym wszystkim,
czego pragnę — nie słyszeć.

 

Rozsuń zasłonę odbić,
gdzie milczenie pulsuje jak serce,
a każdy cień mojej myśli
zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać.

 

Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła,
w załamaniach światła pamiętającego błędy,
i w linii ust, którą zbyt często uciszam,
gdy pytania wracają jak niechciane echo.

 

Powiedz mi o prawdach,
które śnią się jeszcze przed słowami,
o lękach wierniejszych niż obietnice,
o pragnieniach drgających — mimo woli.

 

I odpowiedz bez litości,

choć słuchanie boli jak zimowy oddech:
co zostaje ze mnie, gdy spadną maski,
a jedynym świadkiem jest szkło,
którego nie da się oszukać.

[Berenika97]

@A.BetweenPiękny i intrygujący wiersz. Pozdrawiam. 

 

W lustrze widzisz to, co znasz —

zmęczenie maski, ciężar fraz.

[KOBIETA]

@A.Between

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

zostaje kryształ przejrzystości…

 

piękny wiersz.!