@huzarc Skojarzyło mi się, głównie przez ostatni obraz, z bardzo konkretnymi wydarzeniami historycznymi, ale wiersz może metaforycznie opisywać każde ludobójstwo.
Łabędzi śpiew jednoznacznie przywodzi na myśl agonię, w której jeszcze dogasa ostatni krzyk, a potem następuje koniec.
Utwór ma uświadomić odbiorcy, że spokój, bezpieczeństwo, komfort są zawsze czymś tymczasowym, efemerycznym i ryzyko obrócenia ich w pył przez maszynerię historii nigdy nie znika.
Ludzkość jest skazana na powtarzające się cykle przemocy, wojen, gwałtów oraz zniszczeń. W tym tekście bardzo ważnym czynnikiem utrwalającym wspomnniany stan rzeczy jest nieumiejętność przewidywania przyszłości, odsuwanie od siebie odpowiedzialności za nią, a także zamykanie się na prawdę, że TO może nadejść w każdej chwili.
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
