Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@violetta wiem, wiem. mogę godzinami siedzieć i patrzeć na fale rozbijające nagość o skały, w szum, we mgłę, w marzenia. czuć wlewający się do serca błękit i ten zapach, delikatny aromat kwitnących pomarańczy spod którego nuci kołysanki sam ocean. tak cicho, nie nachalnie...  i to jak kolorowa plama słońca na tle lawy, czerni się we wszystkich odcieniach złota.

chyba mi wpadł do seca kryształek czerni...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Leo Krzyszczyk-Podlaś (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...