Szamotanie z plamą

[Leszczym]

 

Pewien mężczyzna określonego pokroju, bo jeśli rozmawiamy o winie to mamy na myśli głównie mężczyzn, dał kiedyś plamę. Może inaczej, zrobił ją. No a potem przez dwadzieścia lat szamotał się z tą plamą, chcąc ją zmazać, zmyć, zetrzeć, wyprać, wymazać. No a potem, bo to nie koniec historii, ktoś mu powiedział, zresztą przekonująco i obiektywnie, że tej plamy nigdy nie było. Tym samym kolejne dwadzieścia lat mężczyzny miało wymiar bardzo dziwnego stanu psychologicznego, który również mógł skutkować niejedną plamą, albo na odwrót, niejednym brakiem takowej plamy. Ogólnie rzecz biorąc i czyniąc tak zresztą w skrócie chyba nazbyt telegraficznym, wina i brak winy to bardzo interesujące są psychologicznie pojęcia. Jak mało co i mało które nas tutaj nakłaniają.

 

Warszawa – Stegny, 27.11.2025r.

[Marek.zak1]

Tak, ta plama, to jak Giewont, z każdej strony inna i zależy też od oświetlenia, ale najbardziej od tego, czy ona lubi, czy nie, bo jak lubi, to się może okazać, że żadnej nie było. To jest trochę w sprzeczności z  tym obiektywizmem, z którym peel się zetknął, ale to jeszcze bardzie komplikuje całą sytuację i tak już skomplikowaną. Pozdrawiam

[Leszczym]

@Marek.zak1 ;)) Również pozdrawiam!

@Marek.zak1 Marek, jak kobieta, załóżmy teoria tylko, lubi się kłócić i Ty się z nią pokłócisz, bo ona tego chce, bo lubi, bo dąży do tego, to czy dałeś plamę czy nie dałeś? Wiem, strywializowałem nieco zagadnienie. 

[Amber]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale... mężczyzna musi mieć na to fizycznie sprawdzony dowód, żeby ostatecznie przekonać samego siebie. Fajny tekst.

[violetta]

Ktoś zauważy plamę, a ktoś nie powie, że ją widzi. W życiu jest dyskrecja.

[tie-break]

@LeszczymKlimat niemal orwellowski :)

[Leszczym]

@Amber O to też i dodajmy, że w świecie najróżniejszych emocji są to często mocno niewykonalne oczekiwania... Dzięki. 

@violetta O to też nie ułatwia zadania :)

@tie-break I dlatego potrzebna być może jest dogrywka :)

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie byłem w bliskiej relacji z takowymi, czyli kłótliwymi kobietami. Kłótliwość, jak sądzę szybko wychodzi i myślę, żebym się równie szybko zniechęcił. Zresztą, to tylko teoria, bo nie mam wiedzy, sorry. 

[Leszczym]

@Marek.zak1 Oj Marek, w tej grze pozorów wspaniałych i początkowych, to nie zawsze tak wiadomo, że trafiłeś na panią kłótliwość. I pana kłótliwość dla równowagi również. I nie od razu masz świadomość, że jesteś jak ta kosa co natrafiła na kamień :) Faktem jest też że niniejszym istotnie nieco teoretyzuję...

[Marek.zak1]

@Leszczym Ja też teoretyzuję, bo nie mam z tym doświadczeń i nie mam pojęcia, jak bym się zachowywał, gdyby coś. 

[Berenika97]

@Leszczym

To, co opisujesz, to przecież podwójna pułapka: najpierw dwadzieścia lat walki z winą realną (lub uznawaną za realną), a potem kolejne dwadzieścia z winą... nieuzasadnioną? Wyimaginowaną? A może właśnie z tym, że zmarnowało się poprzednie dwadzieścia lat na zmaganie się z czymś, co "nie istniało"?

Jest w tym coś z Kafki – człowiek skazany na proces, którego powody okazują się iluzoryczne, ale cierpienie jak najbardziej rzeczywiste. Bo przecież te czterdzieści lat życia, niezależnie od "obiektywnego" statusu plamy, zostały przeżyte w określony sposób, ukształtowały tożsamość, relacje, wybory.

Masz rację, że to pojęcia, które "nakłaniają" – do autorefleksji, do pytań o to, co nas więzi, co uznajemy za swoje przewinienia i dlaczego.

 

A propos dużej plamy.

Właśnie przeczytałam kryminał White Loreth Anne "Dziennik mojej siostry", w którym dwóch nastolatków wmówiło trzeciemu, iż dokonał zbrodni pod wpływem alkoholu i grzybków. A oni, jako dobrzy przyjaciele, pozbyli się zwłok. Oczywiście to nie była jego zbrodnia, ale przez 47 lat żył z tą plamą, żył w zawieszeniu, z alkoholem i wyrzutami sumienia. Ale gdy ktoś zasugerował, że został oszukany i zmarnował tyle lat życia -  popełnił samobójstwo (też był na haju) . Zastanawiałam się nad psychologicznym uzasadnieniem takiej reakcji. Pozdrawiam. 

 

[Rafael Marius]

@Leszczym

 

Można tylko współczuć peelowi takich zmagań.

 

Ciekawość jaka to była plama?

 

 

 

Edytowane 9 godzin temu przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Berenika97 Ja chyba w ogóle piszę z podobnego rodzaju powodów i pobudek. W ogóle dochodzę do wniosku, że może nie należy się uniewinniać, bo może to za dużo powiedziane, ale z winą radzić sobie trzeba. Również z poczuciem winy i również, a może przede wszystkim wtedy, gdy okazuje się że to jednak kategoria wymysłu jest jednak. 

@Berenika97 I dobrze jest, bardzo dobrze, jak masz z kim skonfrontować i przegadać w sposób w najbardziej z możliwych zaufany. Czyli szczery po prostu. Do tego najbardziej chyba się nadają przyjaźnie z dzieciństwa wydaje mi się. 

@Rafael Marius Trudno jest mi odpowiedzieć. Ja jednocześnie piszę blisko faktów i jednocześnie bardzo daleko. Nawet moje najszczersze teksty prawie nigdy nie są 1 do 1. 

@Marek.zak1 Gratuluję w takim razie !!

[violetta]

@Leszczym nie mieć plam, to jakby nie mieć życia. Ja codziennie mam plamy, ale na szczęście są vizyry:) dzień zaczynam czyściutko, a kończę ubrudzona:)

[Leszczym]

@violetta O to też prawda. Na którejś płycie raperskiej, już nie pamiętam autora, był taki skit, cytat, odczytany przez Andrzeja Chyrę. Pytanie brzmiało, czy żałujesz, że nic nie zrobiłeś? To zresztą było z jakiegoś filmu, ale nie pamiętam którego. Tego też się czasem wbrew pozorom żałuje. 

[violetta]

@Leszczym jestem osobą duchową, mnie to nie dotyczy:)

[Leszczym]

@violetta Najogólniej rzecz ujmując Twój świat to jest A, a Ty żałujesz że nie jest B. Gdy Twój świat jest B, Ty żałujesz że nie jest A lub C. I tak dalej i dalej i dalej...

[violetta]

@Leszczym mój świat jest na właściwej ścieżce. Ja proszę i mam:)

[Leszczym]

@violetta O to też prawda. Trzeba umieć prosić. Skutecznie w dodatku :)

[hania kluseczka]

@Leszczym

w sumie absurdalna sytuacja, peelek się szarpie 20 lat z plamą, potem KTOŚ (pewnie znajomy z przystanku autobusowego) mówi mu, że to nie plama, a więc peelek się szamocze kolejnych 20 lat, bo jej nie było ;) 

fajny ten twój tekst, ale jeszcze nie wiem jaki morał z niego wyciągnąć, idzie mi na razie w komunikację interpersonalną :)