Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Straciły blask dawne ścieżki
i zmatowiały wspomnienia.
Lecz serce wciąż jeszcze żywe,
przez miłość, czas pragnie zmieniać.

Bo ona jedyna z wiekiem,
nie traci swego uroku.
Każe dostrzegać znaczenie,
kolejnej już pory roku.

I chociaż może niejeden,
smutek głęboko ukryty,
to nie pozwala, by zgasły,
małe i duże zachwyty.

Opublikowano

@lena2_

Twój wiersz jest cudny! Ma w sobie mądrość życiową i delikatną melancholię, która nie pogrąża, ale unosi. Sposób, w jaki uchwyciłaś przemijanie i trwanie - to, że choć ścieżki matowieją, serce dzięki miłości pozostaje żywe - brzmi pięknie.


 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...