chłop i baba pozdychali erekcjato

[hania kluseczka]

jak u wiliama

najedli się trutki roślinnej

nie dusząc emocji wzajemnych

skręcali się niczym węże w ostatniej ekstazie

przed rozstaniem

 

kochali się zawzięcie

tłukąc talerze 

razem spijali każdą kropelkę

istnienia 

z siebie 

 

ona ciągle 

kleiła się do jego podniebienia

żeby zwinąć większą część

z ogrodem i przyrządami do zabaw erotycznych

 

a on jak się napatoczył tak samo się odbłąkał

po dziurawych opłotkach z gołą rzycią przez życie

już nie mógł zrozumieć

 

dlaczego nie usechł najpierw

i ona pierwsza poszła do piachu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lepić dla niego babki

[Migrena]

@hania kluseczka

 

świetne zderzenie  biologii miłości z jej metafizyką.

 

jak u przewrotnego, odwróconego Shakespeare’a, gdzie trucizna nie unosi, lecz obnaża to, co w relacji było najprawdziwsze.

 

w Twojej  historii czuć, że namiętność była jednocześnie żywiołem i rozkładem.

 

puenta z babkami jest jakby nagłym  odsłonięciem  dziecięcego, nieporadnego  rdzenia  człowieczeństwa.

 

mocny i bardzo celny wiersz.