Piekło

[Migrena]

Dom stoi jak skamieniały oddech.
Cisza ma ciężar ołowiu,
a okna chłoną każde echo,
jak martwe zwierzę.

On jest jak nieznana liczba w równaniu,
a jej imię -
cień jego dłoni.
Szept: "Jesteś moja",
zamarza na lustrze dni.
Księżyc rzeźbi jej twarz
w szkle nocy.

W gardle ma piasek,
nie wypowiedziane wersy.
One są jak szkielety śpiewu,
których nikt nie pozbiera.
Poezja – to jedyny adres
w jej paszporcie ciszy.
Kiedy światło uderza w okno,
rozumie,
że to nie jest światło.
To po prostu brak ciemności.

A w jej oczach -
jak w opuszczonym ogrodzie
zawsze rośnie poświata po burzy.
Nie ugasi jej żadne przeczenie,
żadne bicie młota, żadna zima.
Próbował.
On i świat.
Ale ona,
idąc przez to, co nazwał domem,
niesie w dłoniach,
co nie ma dłoni.
To nie światło.
To pamięć o świetle.
I tego nikt jej nie odbierze.
Nawet on.
Nawet ona sama.

[huzarc]

@Migrena

To dobrze skomponowany i emocjonalnie wiarygodny wiersz o przetrwaniu po ciemności. Przemawia przez wysoką świadomość języka. Jest to mocne studium o, przemocy i zniewoleniu i o tym, co zostaje człowiekowi pomimo tego, to jest pamięć światła, rdzeń wewnętrznej niezgody na ciemność. Jest napisany gęstą, metaforyczną frazą, ale z niezwykle i nasyconą sensem.

 

[Migrena]

@huzarc

 

nasycony i esencjonalny głębią komentarz.

niezwykle trafny.

w Twoim stylu.

bardzo dobrym stylu !

 

dziękuję.

 

 

[Omagamoga]

natchnione

[KOBIETA]

@Migrena

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie to niezwykła opowieść o niespełnieniu i pragnieniu. Zawieszeniu pomiędzy światłem a ciemnością. W próżni…która nie przynosi ukojenia ale „zamarza na lustrze dni”. Wyobrażam sobie szyby skute lodem…

czekając na promień słońca …
 

śliczny :) pozdrawiam Migrenko :) 
 

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Migrena 

Ten wiersz jest jak kłębek emocji, które trudno

rozplątać słowami - czasem pozostaje tylko to poczucie supełka w sercu. 

Pomyślałam, że to ‘piekło’ nie jest miejscem, tylko stanem duszy, tym ciężarem ciszy, zależności i przemilczanych słów.

Kłębek mi się zrobił :)
 

Edytowane 41 minut temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Masz swój niepowtarzalny styl, można mu się poddać, albo nie, podobnie jak hipnozie. Pozdrawiam

[Migrena]

@Omagamoga

 

cholerne natchnienie pociąga mnie w głąb ciemności życia.

 

dziękuję.

 

 

 

@KOBIETA

 

Dominiko.

 

błyskiem gwiazd milionów spadnę na Twoje usta milczeniem.

 

tak mi się jakoś napisało.

 

jakbym się przebrał za kogoś innego i maskę wika na twarz nałożył.

 

cieplutkie pozdrowienia dla Ciebie :)))))

 

słońca w blasku śniegu :))))))

 

 

 

 

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

 

Alu.

 

pisałem o kobiecie terroryzowanej przez męża.

 

sadystę intelektualnie dopieszczonego  narcyzmem.

 

a ona, zniewolona w wierszach znalazła, albo tylko szuka ratunku.

 

fragment życia.

 

C'est la vie.

 

zabiła go po latach.

 

odcięła mu ręce.

 

te ręce które biły.

 

i głowę też.

 

wyrok - 5 lat.

 

wyszła po 3.

 

pisze wiersze.

 

pogodne i ciepłe.

 

 

 

 

@Marek.zak1

 

dziękuję Marku.

 

każdy z nas ma swój styl.

 

dzieci wszechświata :)

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Oj,dzięki za światło, wreszcie dało się powiązać z tytułem.

Los pisze przeokropne scenariusze :(