Ocalenie

[huzarc]

 

Gdy niebo runęło na głowy otwartymi ustami,

z krtani wbił się lament pokonanych,

który — w krzyż złożywszy pęknięte ramiona —

przytulił się do hebanowej ziemi.

 

A inni wnieśli przeciw nim włócznie, ostre jak pamięć,

i poświęcając miliony,

nakazali ołów błękitu dźwignąć

ponad spocone ich czoła.

 

Gdy już ciężar nabrał pozoru wysokości,

wtenczas długie palce

wyrżnęły w nim mętną

żarówkę słońca i odrobiną krwi

wkleiły cekiny gwiazd w ich nieme oblicza.

 

[violetta]

@huzarc jak jakiś wojownik:)