Czary Mistrza

[Simon Tracy]

Nie wiem jak i kiedy dotarłem do domu. Obudził mnie lekki,

popołudniowy deszcz,

cicho dzwoniący o brudne szyby. Pozostało mi tylko kilka wspomnień. Samotnego picia do

współczujących oczu zielonych,

młodej barmanki.

Swoich grzechów nie zapije.

Duszy też nie wykupię od diabłów

za ostatnie kilka, pałętających się

po kieszeniach płaszcza groszy.

Dom uciech pamiętam.

Dom mistrza

i jego krągłych, krasnych czarownic.

W rogu najdalszym sali,

sami literaci i poeci.

W gryzącym dymie biełomorców.

W oparach ciężkich, gorzelnych.

Był tam z nimi przy stole

czarny, duży kot.

W szranki na równi z nimi przepijał.

Na wódkę i zakąskę z kawioru,

tak samo jak na myszy tłuste łowny.

Miał muchę różową,

upiętą pod szyją

i cylinder na główce zgrabny.

Neseser, widać też jego,

stał obok krzesła.

Skórzany, szyty, szykowny.

Wasz przyjaciel i krajan

- mówił spokojnie bardzo męskim

i głębokim głosem kot

- Zginął. Nie dalej jak godzinę temu. Stracił głowę pod kołami tramwaju.

Przykry widok. Byłem przy tym. - chwycił zgrabnie

napełniony po brzegi kieliszek

w prawą łapkę,

wychylił szybko i do dna.

Czknął tylko cicho.

Puścił jeszcze filuternie oko

do, palącej u wejścia do sali tanecznej, pięknej siostrzyczki Maszy.

 

Wieczorem by zwalczyć objawy kaca, postanowiłem udać się na

urokliwy spacer po

prawie pustym prospekcie.

Gdy wróciłem,

właśnie zadzwonił telefon.

Była to policja. Pytali czy znam może jako doktor i pracownik uniwersytecki, profesora przybyłego z Niemiec

o nazwisku Woland.

Bo jest pilnie

przez służby poszukiwany.

Odparłem zgodnie z prawdą,

że nie znam nikogo o tym nazwisku.

Lecz pamiętajcie panowie.

Rzekłem im ponuro.

Szatan nie jedno nosi imię.

Potrafi mieć i w kocie pomocnika

a w osobie literata - marnego kuzyna.

[KOBIETA]

@Simon Tracy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

kwintesencja i czary…

jest moc i gryzący, smolisty klimat ! Podoba mi się :) 

doskonały do snu ;) 

 

pozdrawiam Simon serdecznie :)