-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 398
w starej chacie pod lasem
nie tylko cisza śpi robi
to wiatr i zmęczonym
dniem cień
śpi tu też zapomnienie
oraz okiennice pilnuje
ich pająk który zerka
na drzwi
bo wie że echo lubi tu
zaglądać i opowiadać
o swoich kłopotach
i o tym co wie
a on pająk dobrze wie
że cisza nie lubi gdy
ktoś grzebie w
jej śnie
więc pilnuje tych drzwi
modląc sie by nie
otworzyły się by
cisza żyła swym
2
Cytuj
Odpowiedz
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 53 odpowiedzi
- 887 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 853 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 532 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 530 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 717 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Migrena Napisałeś wiersz, który nie upiększa śmierci, ale też jej nie bluźni. Patrzysz na nią bez sentymentu i bez cynizmu. Zaintrygowała mnie fizyczność umierania – opisujesz je z niemal kliniczną dokładnością. Ta „niewidzialna klamra" – to niesamowity fragment, moment, w którym śmierć przestaje być tylko biologią, a staje się ontologiczną przepaścią. „Śmierć zabiera wszystko" – i ten katalog strat jest przejmujący właśnie przez swoją konkretność. Ale najbardziej zastanawiające jest zakończenie. Ta ciemność, która „jest Bogiem" – to nie jest pocieszenie ani sąd. Nie czytałam jeszcze poezji o śmierci, która jest tak konkretna. Ale dla mnie Twój tekst jest przede wszystkim głęboką medytacją nad nietrwałością materii. Ale też trwałością ducha, mimo, że kończy się rodzajem spokoju - ostatecznej akceptacji nieuniknionego przejścia w „beziemnny” wymiar Absolutu. Piękny i bardzo filozoficzny tekst, wywołuje wiele refleksji. -
-
-
-
Przez markchagall · Opublikowano
O zmierzchu lata zapłonęła iskra, u progu jesieni rozgrzewał ogień, w półmetku zimy nadal gorał płomień. Na koniec roku pożar dogasł, nie było widać już płomieni. Lecz kres zniszczeń był tylko pozorny, w drzew cieniu przetrwały ogniki, krążąc po resztkach spalonego lasu i trawiąc resztki ocalałej ziemi. I nawet gdy śladu ich nie ma, ich widmo powraca po latach, na nowo spalając iskrą wznieconą o zmierzchu lata.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się