Dom bez snów …

[KOBIETA]

 

 

 

 

 

 

Opuszczony dom niszczeje smutkiem

zaglądam przez dziurkę od klucza,

drzwi pozostają uchylone zapraszając

tęsknotą, przekraczam wysoki próg.

 

Dostrzegalny zapach samotności

ulotne ślady stóp zakurzonej podłogi

wyszczerbiony kubek, ołowiany żołnierzyk

rozdrapane ściany korytarza przeszłości.

 

Oddycham bezbrzeżną pustką chłonąc

serdeczny śmiech odbity echem od ścian

krzyk matki tulącej martwe dziecko,

nienawiść zdrady, cud i chciwość miłości. 

 

Zamykam drzwi, nigdy nie zapada noc.!

Kolejny raz czarny kot przebiega komuś drogę.

Nieśmiertelny krzak bzu nieustannie rozkwita

rozmytym, wyrozumiałym fioletem. 
 

 

 

 

 

 

 

 

[truesirex]

Pięknie zobrazowany wiersz.  Idealnie oddaje klimat opustoszałego domu który mimo że pusty.. wciąż odbija echo dawnych traum.

[huzarc]

@KOBIETA

Bardzo nastrojowy tekst. Czuć w nim  smutek i czułość wobec tego, co minione, ale wciąż żyje w pamięci.

Opuszczony dom nie jest tylko budynkiem, ale czymś dużo głębszym: pamięcią, śladami zebranymi w drobiazgach wypełnionych ludzkim życiem.

[KOBIETA]

@truesirex

 

Dziękuję truesirex :) niestety jak każdy dom …

@huzarc

 

Dziękuję huzarc :) zawsze czymś dużo głębszym :)