Mgła

[Simon Tracy]

Szara od wyziewów i popiołu mgła, wytruła ludzi na posępnym płaskowyżu.
Później odeszła w białe od śniegu góry.
Przeszła cicho

przez jodeł karłowatych lasy.

Zabiła ryby

ze strumyku górnego odcinka.
Mleczny opar

cicho otoczył kolejną wioskę.

Zamykał ludziom oczy i usta skutecznie, lepiej niż pióro cenzury.
Psów umilkły zduszone jazgoty.

Nie wierci się już we śnie

w kołysce kruszynka.

Wicher nawet nie przegonił jej o krok. Na płotach domostw

i krzyżach cmentarnych,

pieśń pogrzebową grał.
Mgła pod wieczór z wolna ruszyła.

Jak prom kosmiczny

w oceany niebios uleciała.
Kto żyw z jej tchnieniem przegrał.
Z wiosną przyszły deszcze

a z latem skwar.

Ciała zabrał rozkład

a wieś cicho kruszała.