Wilno wiersz już był ale na 11.11 przybyłem do Wilna i go ofiarowuję

[Robert Witold Gorzkowski]

 

Litwo! czy mnie jeszcze miłujesz

czy myślisz o mnie jak moja Ojczyzna

czy tęskno wypatrujesz

z wiarą wskrzeszoną na pokuszenie. 

 

A gdy wracać będę na Macierzy łono 

i w Ostrą Bramę zanosić pokuty 

to z Góry Krzyży spójrz na mnie łaskawie

ujmij od kończyn i bez miar błogosław.

 

W miłości nie rachuj a kwieciem pachnącym

w krąg ciżby się wlewaj a rozlej przytomnie 

po placach przelatuj a złotym promieniem 

Żydom na kramach przyświecaj usłużnie. 

 

Powtarzam te strofy pobożnie cytuję 

co wiarę w narodzie przez wojny trzymała 

i teraz to stojąc u progu katedry 

tę noc ponad głową gwiaździście rozkładam. 

 

Bo na nic błagania wróg stoi na powrót 

i jak przed wiekami tak teraz się kłębi 

aż znowu musimy walić w tarabany 

i trąby bojowe wydobyć z odmętu.

 

Tymczasem przenosisz ponad głowy dachów 

gdzie duchy szlacheckie tej ziemi się tłoczą 

gdzie kurze bojowe powietrzem zakręcą

i w nozdrza podetkną mi wonie morowe.

 

Tak pójdę polami na dawne stanice 

biel kwiatów obaczę i zerwę je w słowach

gdzie zieleń wezgłowia zachwyci me lico 

Ukłonię się wiatrom wiejącym od nowa. 

 

W rozstajach wiekowych kapliczek gromada 

gdzie szlachcic się żegna i z konia nie zsiada 

i zatnie rumaka popędzi przed siebie

to czasu przeszłego świadectwo da w niebie. 

 

I ja swoją miłość przytulam tak czule

trochę opowiem by żałość w niej wzniecić 

lecz wolę w jej oczy spoglądać i marzyć

by nigdy tych wojen mój naród nie przeżył.

 

Idziemy a Wilno po bruku nas wodzi

Maryja już tęskno przyciąga do siebie 

na drzwiach pocałunek pokutnie składamy

a w puszkę pątniczą wrzucamy medalik.

 

Ach przestań już myśleć przeklęta ma głowo 

nie wskrzesisz umarłych z popiołów nie wstaną 

naręcza bukietów rozrzucisz po polu

na Rossie co świadkiem przez wieki zostanie.

 

 

Edytowane 11 Listopada przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  w duchu Inwokacji Mickiewicza.

tu jest miłość ( napisana językiem romantyków), realistyczna- jak pamięć.

 

Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy

I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy

Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!

Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem

[huzarc]

@Robert Witold Gorzkowski Świat, który został tylko w naszej wyobraźni:)

[Maciek.J]

piękny wiersz Robercie - jestem naprawdę pod ogromnym wrażeniem , POEZJA tak nazywamy z Anią takie strofy

spokojnego i radosnego świętowania Przyjacielu

[tie-break]

@Robert Witold Gorzkowski Twoje poetyckie słowo bardzo malowniczo oddaje fascynację historią i tęsknotę za czasami, w których patriotyzm nie był pustym hasłem, lecz płynął w naszych krwiobiegach.

Podobne wiersze wciąż zadają pytanie o tożsamość - czy zachowaliśmy, pomimo upływu czasu i narzucanej nam zewsząd idei postępu - korzenie i żywą pamięć? Czy potrafimy z przeszłości czerpać jak ze źródła? 

Nawiązania kulturowe (Mickiewicz, Ostra Brama, Rossa, sarmatyzm) nie tylko przypominają nam o bogatej spuściźnie, ale można odnieść wrażenie, że tchnąłeś w nią życie. To nie jest muzealny lament, to jest realne poetyckie wskrzeszenie, choć na chwilę, naszego bogatego dziedzictwa.

[Wiechu J. K.]

@Robert Witold Gorzkowski Robercie, tym wierszem przypomniałeś mi o pieśni Bogurodzica, która była wykonana przez polsko-litewskie, albo jak wolisz litewsko-polskie rycerstwo w filmie "Krzyżacy". 

Pozdrawiam!

 

[Marek.zak1]

Pięknie piszesz o tym, co było, a Wilno pięknie teraz wygląda. Kiedyś miałem plan odwiedzenia podwileńskich miejscowości, gdzie wciąż mieszkają nasi rodacy, ale jakoś nie wyszło. Pozdrawiam

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 tak ale my tu jesteśmy! w koło wszyscy mówią śpiewnym polskim a dzieci po litewsku prawie nie mówią. Szkoła Polska studia polskie i praca Polska całe życie no i polskie napisy. M

@Robert Witold Gorzkowski mam tu oddział mojej firmy od 1997 roku więc obserwują wszystkie zmiany 

@Robert Witold Gorzkowski mam tu oddział mojej firmy od 1997 roku więc obserwują wszystkie zmiany 

[Marek.zak1]

@Robert Witold Gorzkowski Nie wiedziałem, jak jeździsz tam i znasz temat, jeśli to możliwe, chętnie bym się wybrał z Tobą na wiosnę, przy okazji jakiejś podróży do litewskiego oddziału, a jak nie wyjdzie, to poproszę o kilka wskazówek. Pozdrawiam.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 Marek bez problemu, poznasz miejscowych Polaków zjesz sobie staropolskich potraw, zwiedzisz Troki (znam dyrektora zamku) zamek w Miednikach Królewskich, pałace Tyszkiewiczów skansen Rumszyszki olbrzymi stary dwór lamus szlachecki i przeniesione całe przedwojenne miasteczko ze sklepami i kościołem. Znam Tomaszewskiego z mniejszości polskiej posła do parlamentu Litewskiego. Tak samo mam przedstawicielstwo w Ukrainie w Łucku ale tam teraz niebezpiecznie a jest co zwiedzać!

[Marek.zak1]

@Robert Witold Gorzkowski Dzięki, na wiosnę się przypomnę. Pozdrawiam

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski

Rozumiem tęsknotę i ból, który w Twoim wierszu się czuje. Jest pełen miłości do Litwy, do Wilna, do tej wielokulturowej, szlacheckiej przeszłości. Czuć autentyczną więź z miejscem i historią.

Czuje się te emocje - zwłaszcza w ostatniej strofie: „nie wskrzesisz umarłych z popiołów nie wstaną" i obrazy, takie jak: medalik w puszce pątniczej, Rossa jako świadek. Na koniec mówisz „przestań już myśleć przeklęta ma głowo" – to działa najmocniej.