Ojciec

[huzarc]

Ojciec.

Kopał kamienie w drodze do szkoły,

trwała elektryfikacja wsi.

 

Pyskaty,

ale praca w polu i silne ręce

poskramiały górność myśli.

 

Człowiek lądował na księżycu,

a grusza w ogrodzie

wciąż rodziła owoce,

nakrapiane wspomnieniem wojny.

 

Rekrut.

 

Potem ciężki plon

od rana po zmierzch.

Tam, gdzie dziś mruczą

holenderskie kombajny.

 

Przerwana dekada.

Brakło już oddechu

dla ciągłych oklasków.

 

W końcu ja.

I miasto.

W nim dom z niczego wydobyty.

Walka o cement,

Jak synonim awansu 

 

Układał szyny

tam, gdzie teraz zarosła trawa.

Pokolenie niepotrzebnych.

 

Wreszcie wycug u Niemca.

Dobrowolny, choć z protekcji,

przy maszynie.

 

 Taki jest w końcu postęp.

 

Dziadek miał gorzej.

On miał przymusowy,

jako inwentarz domowy.

 

Ojciec kończy siedemdziesiąt lat.

 

A ja?

Kim mądrzy Europejczycy

mogłem zostać

z taką metryką?

 

[Migrena]

@huzarc

 

odpowiem  na postawione pytanie wg. własnego rozumienia wiersza.

w świetle dziedzictwa Twojego Ojca, możesz zostać kimś, kto łączy dwa światy :

Realistą i Budowniczym
Dziedzictwo Ojca : Twoja "metryka" daje Ci głęboko zakorzeniony realizm.

Strażnikiem Pamięci i Tłumaczem
Dziedzictwo Ojca : Wiesz, jak szybko zapomina się o pracy pokoleń.

Człowiekiem Wolnym i Świadomym
Dziedzictwo Ojca : Twój Ojciec wywalczył dla Ciebie najważniejszą rzecz - możliwosć wyboru.

 

konkludując.
z taką metryką możesz zostać nie tylko "mądrym Europejczykiem", ale Europejczykiem Mądrym o FUNDAMENTY.

masz siłę i doświadczenie pokolenia, które zbudowało   wszystko, a to w nowoczesnym świecie staje się coraz rzadszym i cenniejszym kapitałem.

 

bezcennym !!!!

[wierszyki]

Tam chyba miała być górnolotność. 

Podoba mi się dom z niczego wydobyty.

:)

[iwonaroma]

Poeta sobie poradzi

 

[huzarc]

@wierszyki górność właśnie, górnolotność to wzniosłość, a górność to aspiracje. Wzniosłość to przywilej nadmiaru, aspiracje to obowiązek niedoboru, a tym właśnie wypełnione były te pokolenia, które w czasach zwanych minionymi doroślały. Dzięki za czytanie:)

[Berenika97]

@huzarc

To pytanie na końcu – "Kim... mogłem zostać z taką metryką?" – jest świetne, bo nie oskarża ani nie użala się. Ono po prostu pyta.

I to pytanie zostaje w powietrzu jak nierozładowane napięcie.

[Nata_Kruk]

@huzarc... Brawo.! za ten wiersz... :)

[Tectosmith]

@huzarc

Ciekawie poprowadzona narracja pokoleniowa, spokojna, ale pełna ciężaru i konkretu. Podoba mi się sposób, w jaki łączysz obraz pracy, migracji i historii miejsca z osobistą pamięcią. Motyw ‘pokolenia niepotrzebnych’ i pytanie z końcówki zamykają wiersz w mocnej, refleksyjnej klamrze.
Pozdrawiam serdecznie.