Nie jestem bohaterem,
jestem funkcją systemu,
znakiem logicznym — tuż przed zerem,
za nawiasem, wbrew osądowi ostatecznemu.
Osądzam, jak potrafię, w tym szumie
kwantów rozsypanych w obrazy,
detali bez imienia, w rozrzedzonym tłumie,
gdzie trzeba wskazać winy i skazy.
I patrzę przez okno w sekundzie słabości,
Gdy oczy już bolą i światło w nich znika
Tam daleko, gdzie jeszcze czas z litości
Zlicza pod kreską myśli me, myśli cynika.
Nie jestem bohaterem,
jestem funkcją systemu,
znakiem logicznym — tuż przed zerem,
za nawiasem, wbrew osądowi ostatecznemu.
Osądzam, jak potrafię, w tym szumie
kwantów rozsypanych w obrazy,
detali bez imienia, w rozrzedzonym tłumie,
gdzie trzeba wskazać winy i skazy.
I patrzę przez okno w sekundzie słabości
Gdy oczy już bolą i światło w nich znika
Tam daleko, gdzie jeszcze czas z litości
Zlicza pod kreską myśli me, myśli cynika.
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
.thumb.jpg.dacf7311899f783f84da8eb519662d9e.jpg)
Przez hania kluseczka · Opublikowano
Przez violetta · Opublikowano
Przez viola arvensis · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
O nie ! A miałam cichą nadzieję...
Przez Rafael Marius · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
To trzeba się hiszpańskiego uczyć. Ja trochę mówię.
Przez hania kluseczka · Opublikowano
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
