Miasto przekwitłe

[huzarc]

Miasto przekwitłe szklanym cieniem powidoku

rozpływa się w mroźnej ciemności wypalonych

lamp i pustych neonów, cieknących milczeniem.

 

Pałac dyktatora wybucha światłem jasnym

i pełnym — droga postępu wymaga szczodrej

iluminacji, wystrzelonej palcem pychy

ku wieczności — tak samo jak nędzy maluczkich.

 

A potem zagrzmi salwa pod murem historii,

koło latryny prawa, z rozkazu pretorian —

i dyktator stanie się przebrzmiałą legendą.

Tylko nędza wraz z mrokiem przetrwają — jak zawsze,

choć inaczej, w próżni światła, na końcu słowa.

 

 

[tie-break]

@huzarcPiękny, filozoficzny wiersz.

Sic transit gloria mundi.

Bardzo ciekawie pokazujesz, że żywą tkanką świata nie są wybitne jednostki, lecz zbiorowość, wspólnota, która zawsze przetrwa na każdych zgliszczach.