Historia edycji

@Berenika97wszystko zależy od szczęścia :), bo można i też pogadać :) Dziękuję i pozdrawiam:) @MIROSŁAW C.to prawda, bo jak coś wspólne, to niczyje :) Dziękuję i pozdrawiam:)

@huzarcTrafna diagnoza.

@tie-break Pytanie o tożsamość są już rzadkie. Ludzie nie chcą się definiować, chcą się oglądać.

Czuwanie przy umierających jest doprawdy nieciekawe dla postronnych. Nie ma w nim miejsca na kołysanki. Zrywam zbędne dekoracje, zdjęcia przypięte do ściany; głośność redukuję do zera.   Za całą scenografię wystarczy tylko łóżko, krzesło i okno, gdy jedyną namacalną rzeczą staje się czas.   Czas wzbierający do ciemnych granic w nieudanych próbach zaczerpnięcia powietrza, w soplach za szybą, coraz dłuższych, z każdą minutą bliżej przedświtu.   Nie biorę za rękę, nie poprawiam poduszek, zdziwiona tą współobecnością nigdy nieukończoną, choćbym powracała setki razy do tego samego obcego pokoju. Szklanka na nocnej szafce od wczoraj stoi pusta.   Tam i z powrotem chodzę. Gęsta nuda oblepia kształty i kolory, a ja mogę tylko wydreptać w niej pokorną ścieżkę na drugą stronę czekania.

@huzarcWedług mnie coraz mniej czujemy się sobą per se. Naszą tożsamość modeluje sieć powiązań. To jest chyba największe zagrożenie.