Publiczna egzekucja

[obywatel]

Straż pożarna odjechała 

Miejska zobojętniająco

Koniec z ciepłymi kluchami

To był bar, łyżki na łańcuchu

 

Widelca nie uświadczysz

A łyżeczka pozostała w sferze

Niebieskich ptaków 

Na noże wszedł kolekcjoner

 

Wykałaczki zakazane

Resztki miały pozostać nietknięte 

Próchnica zrobić spustoszenie 

I prawie wyszło gdyby nie covit

 

Pies, który pożarł kiełbasę 

 

 

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 19:19 przez obywatel (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

... oj tak i kasza niedogotowana ;)

[Berenika97]

@obywatel

Twój wiersz to jak absurdalna kronika znikania – rzeczy, miejsc, porządku świata. To przemyślana mozaika obrazów z polskiego peerelu i współczesności: bar mleczny z łyżkami na łańcuchu (żeby nie kradli!), "miejska zobojętniająco" (doskonałe słowo-mutant), covit jako deus ex machina całej historii.

Połączyłeś banał z absurdem, to jak sen albo wolna improwizacja jazzowa – skacze się między obrazami, ale jest w tym metoda.

"Widelca nie uświadczysz" – uwielbiam to słowo. Brzmi jak z Gombrowicza.

Pytanie tylko: czy ten pies na końcu to metafora nas wszystkich, pożerających resztki dawnego świata? Czy to po prostu pies, który zjadł kiełbasę i tyle? A może to jedno i to samo?

Wiersz intryguje właśnie tym, że nie ma tu jednoznaczności. Zostawia niedopowiedzenia jak te "resztki nietknięte".

[obywatel]

@Berenika97 dziękuję za świetną interpretację, autor co miał na myśli, już to odkryte - metaforycznie można rozważyć wiele możliwości, i każda jest możliwa, jeśli autor odpowie pod koniec pisania zaszczekał pies sąsiadów to rozczaruje.

Raczej to takie humorystyczne zakończenie spraw nierozwiązywalnych, które cudem się udało rozwikłać, cud polega na bezkrwawym przewrocie. I naszym dzisiejszym stosunku do broni biologicznej.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.