Kosmogonia ciała

[Alicja_Wysocka]

@violetta

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Violka, a może w tym łóżeczku już ktoś jest?

Nie czytasz wierszy Jacka, nie o tym pisze? 

Trzymaj się dzielnie Viola silvestris :)

[violetta]

@Alicja_Wysocka w moim łóżeczku jestem ja, a jak pełne macie wy, to nie wiem:) ja czytam dla siebie wiersz:)

[Alicja_Wysocka]

@violettaViola, ja śpię w hamaku :)

 

[violetta]

@Alicja_Wysocka ja mam spore łóżeczko, mogę rozłożyć rączki i wtulić się w jedwabie:)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena Jacku, puenta odważna, drażniąca się z Bogiem przyjmując, że Ten co stworzył wszystko, wie i poznał wszystko. :)

[Migrena]

@Wiesław J.K.

 

nigdy bym się nie ośmielił !

 

tan napisałem żeby czytelnika troszkę zainspirować....

 

dziękuję Wiesławie :)

pozdrawiam Cię !!!

 

[Berenika97]

@Migrena

To nie jest liryk, to jest kataklizm. Użycie kolizji galaktyk, meteorytów, płonącej ziemi i kataklizmu wyrywa mnie ze strefy komfortu i pokazuje, że tu nie ma zwykłego uczucia , ale jest siła która fundamentalnie zmienia prawa fizyki. Wiersz jest teologiczny, ale w sposób heretycki i zuchwały.

Miłość staje się tu aktem tworzenia potężniejszym niż boski. To nie Bóg stwarza miłość, to ta miłość stwarza na nowo Boga. Podmiot liryczny stawia ludzką, fizyczną miłość ponad boski akt kreacji."W tym świetle jesteśmy wszystkim, czym Bóg chciał być - ale nie odważył się" – to ostateczny manifest. Ludzka odwaga do totalnego zatracenia się w miłości jest czymś, na co nie zdobył się sam Absolut. Łączysz fizyczność (ciało, dotyk, język, biodra, piersi) z metafizyką (czas, przestrzeń, Bóg, niebo, wszechświat). W twoim wierszu ciało jest kosmosem. Pokazujesz też , że ta miłość nie jest łatwa, że rani, ale właśnie przez tę ranę dokonuje się coś wielkiego. To wiersz totalny i świetny!