matecznik

[MIROSŁAW C.]

 

jest takie miejsce 
w zakrzywionej czasoprzestrzeni 
dla dni słabszych i tych 
bardziej ...

 

wśród ukwieconych jabłoni
stoi chata ze słomianą strzechą 
a w niej kuchnia cała w popiele
to tu
kwitną niezapominajki

 

kiedy 
gniewni wojownicy na planie krzyża 
grają w kręgle

 

na półce przy kredensie 
Matka Boska od różańcowych spacerów 
w złotym blasku aureoli uśmiecha się lekko 
gdy skrzypienie starej podłogi
reguluje nastroje
a wiatr
w szparach okien ćwiczy flażolety 
aż z kilku łagodnych kształtów
szepczą do mnie duchy wrażliwe na światło

 

pooddychajmy razem u początku świata
tam gdzie chmury są pełne wody
roznamiętnione 
bezczelnymi fleszami

 

w świętym smaku piękna 

 

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To wiersz zanurzony w nostalgii, w sacrum codzienności, w poetyce miejsca. Jest jednocześnie miękki i lekko surrealny. Operuje pamięcią kulturową zderzające sacrum z absurdem i brutalnością świata, definiując ten odwieczny dualizm naszego rozdarcia między ideą a jej antytezą.

 

 

[Annna2]

@MIROSŁAW C.  tak jest takie miejsce, są.

Dla mnie to moja Warmia, gospodarstwo Babci, Taty. Warmiacy, moi autochtoni,

dlatego piszę w naszym języku. Z miłości

[MIROSŁAW C.]

@huzarc

Surealizm to chyba mam w krwiobiegu :)@Annna2

Dobrze mieć taki azyl...

 

Dziękuję za komentarze, pozdrawiam. 

[Migrena]

@MIROSŁAW C.

 

klimatyczny i piękny wiersz :)

niedzielna powolność i ten wiersz...... jest świetnie :)

 

 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@MIROSŁAW C. Taka chata ze słomianą strzechą, a w niej kuchnia rozgrzewana drewnem jest ciągle żywa w mojej pamięci, chociaż już dawno nie istnieje.

Nie zapomnę nigdy zapachu niezapominajek 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.