Upadek kamienia w przepaść bezdenną

[Stukacz]

Wszystko przepada, kamień w wieczność spada,

W przepaść bezdenną, linią prostą niezmienną,

Świstem powietrze przecina, rani jak dłoń trzcina,

Ból ogniem pali, zanim w dna przepaść się zwali.

 

Wszystko przepada, kamień w wieczność spada,

Żegna prostym lotem, świat co był złotem,

A teraz świst i upadek, labirynt zagadek,

Nierozwiązane równania, rojenia, i zakłamania.

 

Spada głucho, bezwiednie, z każdą sekundą blednie,

Bezustannie traci ciało, i ciągle za mało,

Dusza nieskończona w wieczności nie skona,

I tylko żal za złotem, żałość, że on tym lotem.

Edytowane 12 godzin temu przez Stukacz (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Stukacz

To utwór, który można czytać jak krótką pieśń o przemijaniu i o nadziei, o tym że wszystko pozostawia ślad, a nie ginie bez niego.

Ma w sobie szczerość modlitwy i rytm dawnych lamentów, które niosą prawdę i oczyszczenie.