Żałoba

[Anna_Sendor]

Matkom trudno opiekować się

zmarłymi dziećmi.

 

Nie bardzo wiadomo, jak się za to zabrać,

co teraz zamiast drugiego śniadania

i pocałunku w czoło na dobranoc.

 

Rosół w chorobie  to wypielona rabatka,

białe kwiatki w wazonie,

w zniczach żywy ogień,

co więcej, co więcej dziś te matki mogą…

 

Matki jak to matki krzyczą w pustych pokojach,

że mają tu natychmiast wrócić i posprzątać

czekające na nie z pretensjami klocki.

Że jak tak można było – rozrzucić i odejść…

 

Matkom trudno opiekować się

zmarłymi dziećmi.

[infelia]

@Anna_Sendor Ależ to przejmujące i trudne do opisania w słowach.

[huzarc]

@Anna_Sendor

To poezja bezkompromisowa – czysta, bolesna, odarta z ozdób. 

[tie-break]

@Anna_Sendor Rzeczywiście, ten wiersz jest bardzo przejmujący. Żałoba tu nie jest symboliczna, ale żywa i prawdziwa. Myślę, że lepiej byłoby zakończyć na klockach, bo jest to bardzo "dajce po emocjach" nawiązanie, a powtórzenie fragmentu z pierwszych wersów brzmi trochę nachalnie, jakbyś na siłę chciała wcisnąć pod sam koniec coś dobitnego, a przecież nie ma takiej potrzeby.

 

[wierszyki]

No tak, teraz żałujemy tych wszystkich słów, które były niepotrzebne (natychmiast posprzątać).

To już wiem, czemu teraz mam najczęściej nieposprzątane ;-)Tylko jak to wytłumaczyć innym, ze to właśnie jest normalniejsze? Pzdr :-)

 

[Annna2]

@Anna_Sendor wzruszający bardzo i piękny.

Tak, trudno

[Nata_Kruk]

@Anna_Sendor... najgorsza żałoba, jakiej może doświadczyć rodzic. Poczułam dreszcze...

[Jacek_Suchowicz]

@Anna_Sendorzdarza się wiem coś na ten temat dlatego napisałem:

 

 

[andrew]

@Anna_Sendor

Trudno 

Odmówię w ich intencji Zdrowaś Maryjo. Teraz. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Spokojnego dnia