Kocham!

[Annna2]

 

Kocham, kocham , kocham.
Hej słyszysz? Przecież cię kocham!

Jaka piękna ta miłość, nie unoś się gniewem!
To ja jestem ważny, wrażliwy i jedyny sprawiedliwy.

Kocham, cię kocham czy słyszysz?
Musisz się zmienić.
Jesteś nie dość dobra, wyrozumiała,
i za mało godziwa.


*******************************************
Ona pachnie śmiechem porannym,
i chlebem, aż chce się jeść.
i truskawką upchniętą w kieszeni dla żartu.
Wiesz?

 

 

 

[huzarc]

@Annna2 Miłość nie wymaga. Podobno… Pozdrawiam 

[andrew]

@Annna2

...

gdyby jeszcze ona

kochać chciała

byłaby... wspaniała 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Annna2]

@andrew a on?

[Berenika97]

@Annna2Właśnie obiecałam sobie, aby już nie analizować niektórych wierszy dogłębniej, bo jestem gadułą i czasami za mocno wchodzę w treść. Ale Twój tekst znowu zatrzymał mnie na dłużej. No i nie dotrzymuję obietnicy! Nie mogę się powstrzymać. 

Bo to bardzo mocny i poruszający wiersz. Mam kilka refleksji. To studium kontrastu. Zbudowałaś go na dwóch filarach, które stoją w absolutnej opozycji do siebie, co potęguje emocjonalny wydźwięk całości. Pierwszy to zapis monologu kontroli i narcyzmu, toksycznej miłości. Zaczynasz od potrójnego "Kocham", które nie brzmi jak czułe wyznanie, ale jak walenie pięścią w stół, próba narzucenia uczucia siłą. Pytanie "Hej słyszysz?" tylko to wzmacnia – to nie jest prośba o wysłuchanie, to żądanie uwagi.

Zdanie "To ja jestem ważny, wrażliwy i jedyny sprawiedliwy" to zdemaskowanie. Tutaj ego mówi pełnym głosem.

"Miłość" staje się pretekstem do krytyki i żądania zmiany: "Musisz się zmienić. Jesteś nie dość dobra...". To kwintesencja emocjonalnej przemocy.

Ta część jest świetnie napisana – prostym, niemal publicystycznym językiem, który doskonale oddaje pustkę i arogancję mówiącego.

Drugi filar - to szept prawdziwego uczucia. Tutaj całkowicie zmieniasz język. Przechodzisz w sferę zapachu, smaku, dotyku. To jest miłość, której się nie deklaruje, ale której się doświadcza. Piękne obrazy. "Ona pachnie śmiechem porannym" – to przepiękna synestezja, "i chlebem, aż chce się jeść" – to symbol domu, ciepła, podstawowej, życiodajnej energii, czegoś prawdziwego, "i truskawką upchniętą w kieszeni dla żartu" – to detal, który ożywia cały wiersz. Mówi o spontaniczności, czułości, zabawie i małych, intymnych gestach, które budują prawdziwą więź. To jest miłość, która nie stawia warunków, ale dzieli się radością.

Ostatnie słowo – "Wiesz?" – jest absolutnie doskonałe. To ciche, retoryczne pytanie, które może być skierowane w kilka stron.

Poruszający i świetny jest ten tekst.

 

[Annna2]

@Berenika97  Dziękuję. Wspaniały jest Twój komentarz i  mądry.

Właśnie tak- to dwie przeciwstawności- pierwsza część egoizm, druga to miłość skierowana ku drugiej osobie.

 

[andrew]

@Annna2

On widać trochę zagubiony,

bo ona... pewnie daleko od wyobrażeń...

Chyba są, pomyłką. 

[Annna2]

@andrew  chyba tak.

bo miłość nie ma sobie nic z manipulacji, ani z egoizmu, nie ma nic z myśleniem tylko i 

wyłącznie o sobie

dzięki

[andrew]

@Annna2

Nie do końca.

Zmieniamy się dla niej. 

I nie jest to manipulacja 

Uczucia żyją na ziemi. 

Wiele jest dramatów, gdy kieruje się tylko nimi zapominając o...

[andrew]

@Annna2

Pewnie go nie znasz. 

Wytłumaczę go.

 

Polubił ją jednak to nie to.

Chce odejść ,

ona kurczowo trzyma za rękę. 

Chce jej dać szansę, 

stawia warunki ...

może...

[Annna2]

@andrew może

dzięki

[Migrena]

@Annna2

fascynujący utwór, mistrzowsko budujący kontrast między toksycznym, warunkowym egoizmem  a prostym, zmysłowym pięknem drugiej osoby. 

 

to przejmujące studium manipulacji i prawdy o destrukcyjnej miłości.

 

[Annna2]

@Migrena tak to jest o skrajnym egoizmie

 

a druga część tak- bo miłość nic nie ma z egoizmu,

jest skierowaniem się na drugą osobę, a nie tylko na siebie

 

 

Edytowane 59 minut temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)