Serce

[JuzDawnoUmarlem]

Siedzę z jednym, pustym talerzem w kuchni,
który pękł.

 

Próbuję go skleić każdego ranka,
i za każdym razem — płaczę.

 

Łza przesuwająca się po policzku,
niesie mój ból.

 

Słona kropla spada
z moich gorzkich myśli w dół.

Uderzając o pęknięte naczynie.

Edytowane 15 Października przez JuzDawnoUmarlem (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@JuzDawnoUmarlem Trzeba żyć…

[Alicja_Wysocka]

@JuzDawnoUmarlem Od kompletu był czy co? 

[Annna2]

@JuzDawnoUmarlem  

I choćby skleić ponownie- to nigdy nie będzie taki sam,

tak jak życie bez kogoś- nigdy takie samo

piękny

[Alicja_Wysocka]

@JuzDawnoUmarlem

 No to jeszcze raz.

Wczoraj wessało mnie prawie przez szkło wystawowe do sklepu, bo zobaczyłam czajniczek do herbaty

i filiżanki. W sklepie był oczywiście napis: "Towar podaje sprzedawca" ale ja już nigdzie nie patrzyłam, tylko na te filiżanki. Wzięłam do ręki i podeszłam do ekspedientki zapytać o cenę.

Zrzedła mi mina bo to był Rosenthal - pewnie tak cenny jak Twój talerz, który nie był talerzem, tylko czymś więcej. 

Więc cofam pierwszy komentarz :)

Edytowane 16 Października przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

talerz, który pękł, to jak wazon stłuczony

 

zdrada jest tym stłuczonym wazonem, zawsze można posklejać ale wodą już się nie napełni i żywych kwiatów nie wstawisz, jedynie suszone

talerz też można skleić ale gorących potraw nie uniesie

 

pozdrawiam

[Natuskaa]

Codziennie rano trzeba wstać, to prawda. Wiersz smutny, ale dobrze napisany... zatrzymuje ten obraz, człowieka przy stole. Zastanawia, czy jego ból wynika ze straty talerzyka, czy też talerzyk i płacz to dwa różne wątki ujęte w jednej scenie.

 

Pozdrawiam :)