Kłopot poetycki

[Leszczym]

 

Dostałem od niej mojej A kilka nietęgich wierszy. Były bardzo dobre, choć może nie umiałem aż tak ocenić, co prowadzi do wniosku, że tym bardziej jak należy docenić. Chwaliłem A, owszem chwaliłem, wiele ścian jest mi w tym świadkiem, choć może nieco za mało i zbyt nieprzekonująco. A być może nie zdawała sobie sprawy, że mi może czasem chodziło o coś nieco bardziej prozaicznego, że tak to ujmę, niż te jej wyśmienicie najlepsze i najpiękniejsze wiersze. Choć z drugiej strony A mogła wiedzieć swoje i to doskonale, bo poetki mają ogólnie wysoki poziom w zdawaniu sobie sprawy. Niniejszym nie narzekam, a skarżę się tylko trochę z czegoś co było przecież niezaprzeczalną przygodą. Zresztą jakby się zastanowić to czego chciałem od A było równie, a może nawet jeszcze bardziej wcale nieprozaiczne, podobnie jak te jej wściekle dobre wiersze. Gdy była na mnie zła nawet jeszcze lepsze wiersze jej wychodziły, ale to inna historia, aczkolwiek mimo powyższej świadomości starałem się jej nie prowokować. To co oczekiwałem od A mogło być wręcz równie niewykonalne jak powtórzenie jej najlepszego i mi najbliższego wiersza o arcymistrzowsko autorskiej wymowie. Jakieś to niesamowite, że chcesz mieć A, a dostajesz jej wiersz, w dodatku tobie adresowany i piękniejszy niż niejedno dzieło sztuki epistolarnej, więc ponad miarę rozwlekłej. Siadasz więc skruszony w kafejce, gdzieś nieco odarty z wrażliwości i doprawdy już nie wiesz, które począć z tym artystycznym faktem fantem. Czujesz się jak uczestnik loterii, która niekiedy mylona jest z za wesołą karuzelą w centrum twojego miasta, której nawiasem mówiąc sporo jeszcze brakuje do Disneylandu. Sytuacja ciebie nieco dziwi, ale przecież życie jest dziwne, więc właściwie to nic dziwnego, że jesteś zdziwiony. Marzysz czasem o skoku na bank, a wychodzi ci co najwyżej skok na banji. Lajf taki. Potem sobie myślisz, raz niechętnie, innym razem w niekłamany sposób, doceniając ten niebanalny stan rzeczy, że właściwie tkwisz w kłopocie rangi poetyckiej, czyli w czymś o relatywnie dużym oddziaływaniu i o odpowiedniej sile rażenia. Ponadto szybko się reflektujesz, że gdy tylko za dużo piśniesz możesz wylądować w dużej rangi nieprzychylnym wierszu jako ten przysłowiowy zły i to pan w dodatku. Już sam nie wiesz, czy czekasz na kolejny wiersz, czy pragniesz by A przestała w końcu pisać, choćby na jakąś dłuższą chwilę wspomagającą nieco zastanowienie, zresztą was obojga.

 

Warszawa – Stegny, 14.10.2025r.

[Amber]

Styl, a... nieodwołanie Twój, czyta się jak z nut. A... niech pisze dla wymiany kreatywnej myśli. Jest budującym pisać bez pudła:)

[Leszczym]

@Amber O Magda, fajnie że zajrzałaś. A tak coś mi się napisało :))

[Marek.zak1]

Podoba mi się, a jest, co zrozumiałe, w klimacie Twoich książek. Nie mam doświadczeń z poetkami, więc czytam z zaciekawieniem, jak real miesza się z poezją. Wskazujesz na zagrożenie bycie opisanym w złym świetle, a jeśli ten wiersz by się przebił, ta fama przetrwałaby przez lata. Zawiedziona kobieta pewnie by sobie nie żałowała, więc lepiej nie. Poza tym ujął mnie ten skok na banji. Znowu nic nie wiem o tym sporcie.  Czytałem z przyjemnością, podobnie jak Avalon, który przeczytałem dzisiaj.  Co za zbieg okoliczności, peel jechał do Świnoujścia a ja o tym w S1 do Pruszkowa. Powiesiłem rower i czytałem. 

Pozdrawiam

[Migrena]

@Leszczym

 

ciekawie to napisałeś.

Opowiadanie fajne jest.

 

Ale piszę swój komentarz bo Twój styl......widać, że piszę to poeta !

 

To co teraz napiszę to jest komplement.

Był już ktoś kto pisał jak Ty.

 

To Edward Stachura.

Ta sama wrażliwość.

Budowa zdań.

Duchowe i jezykowe podobieństwo.

Językowa płynność i refleksyjność.

 

 

Są oczywiscie różnice. Ty jesteś ironiczny. Stachura był zawsze " na serio".

 

Nie znam Twoich tekstów prozatorskich a jestem ich ciekaw.

 

Konkluzja.

Twoja proza jest świetna.

Zrobiłeś na mnie wrażenie !!!!

 

 

[Leszczym]

@Marek.zak1 Dzięki Marek, u mnie masz jak w banku, że będę polecał Twoje książki, bo mega są, choć znam zaledwie 2 z 7 zdaje się :)

@Migrena Bardzo dziękuję za porównanie :)) Też bardzo lubię akurat Stachurę. Coś w rodzaju kłopotu poetyckiego Stachury polegało na tym, że kobiety widziały w Nim poetę, a nie męża, czy kochanka :)) Nie ukrywam, że w tym zakresie nieco go przypominam. Natomiast trzeba powiedzieć, że ogólnie to lata świetlne różnicy, ale Bardzo Ci dziękuję Rusłan, bo ja również lubię Twoje pisanie. Widzę w nim z kolei bardzo oryginalną silną emocjonalność. Coś jakby wybuchowego. Coś namacalnego i do wyobrażenia. Coś czasem jakby z pogranicza krańców emocji :))

[Alicja_Wysocka]

@Leszczym Nie, no fajnie - jakie długaśne zdania, jakby Cię ktoś nakręcił - to cały Ty. 
Taki wiesz, dawny budzik, co to z tyłu miał taki wihajsterek do nakręcania. 

A jak już nadejszła (nie nadeszła) godzina, on się odkręcał i długo dzwonił.
no wypisz wymaluj Twój wiersz, znaczy proza - tym razem akurat.  
Aaa, moja babcia wstawiała go jeszcze do głębokiego talerza i dokładała łyżeczki czy co tam miała, żeby było głośno.

No mówię Ci, jak to słyszałam, to można było wyskoczyć nie tylko z łóżka, ale i ze skóry. 
:)  

Edytowane 20 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Alicja_Wysocka Alicjo rozumiem zastrzeżenie, że piszę jak nakręcony. Bez wątpliwości tak jest i dzieje się tak niemalże bez przerwy od prawie 5 lat. Różne mam motywacje, ale jedną z nich jest też fakt, że lubię po prostu i że mam czas. Ale inna sprawa, że akurat Ty Alicjo no nie aż tak powinnaś mi to wyrzucać, bo ostatnio Ciebie tutaj jest też pełno, co ja akurat można powiedzieć wręcz prognozowałem, bo dostrzegłem w końcu niezaprzeczalny dar umiejętności Twoich wierszy. Budzik, dobra rzecz, ale ja akurat lubię czasem sobie pospać :)) I nie ukrywam lubię Arty, nawet jeśli to bardziej arty są niż Arty :))

[Alicja_Wysocka]

@LeszczymMichał, to nie jest żadne zastrzeżenie, ani ostrzenie, ani w ogóle nic - prócz czystej radości, autentycznej!  Za którą bardzo Ci dziękuję, bo ja się też rozkręciłam i nakręciłam - jakbym nie wiem co wypiła, potrzebowałam tego - dziękuję 

Aaa, wyhamuję - obiecuję :)

Edytowane 19 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Alicja_Wysocka Obiecuję, ale nie wiem czy dam radę, bo wiesz, jak coś się sobie obieca,

to o tym nikt nie wie. Więc jakby co, to obiecałam Tobie, a nie sobie.  Czy to znaczy dwa razy ? No niby tak.

Aaa, też lubię pospać, Budzikom śmierć!
O nieludzkiej godzinie nienawidzę wstawać - kto to w ogóle wymyślił? 
Na pewno nie miał dobrze w głowie, no i na pewno niczego nie pisał. Zmykam :)

[Leszczym]

@Alicja_Wysocka Alicjo mi tego nie obiecuj :) Pisz do woli, zwłaszcza gdy wychodzi :) Ja już też nie lubię porannego wstawania, to takie wyczerpujące, a w połączeniu z jakimś totalnie za nudnym korpo układem to aż odechciewa się żyć czasem :// To ja już w wolę jak poetka mnie w wierszu oględnie mówiąc nie doceni :)

[Alicja_Wysocka]

@LeszczymMichale, teraz muszę wybyć, ale jak wrócę, coś jeszcze napiszę do Ciebie, tymczasem :)

[Berenika97]

@Leszczym Fajny tekst o tym, jak bardzo można się pogubić między tym, czego się chce, a tym, co się dostaje – i jak trudno jest to nazwać, nie raniąc nikogo, włącznie z sobą. :)

[Leszczym]

@Berenika97 No tak, w skrócie o tym :) 

[Alicja_Wysocka]

@Alicja_Wysocka Michał, tak mnie rozbawił wczorajszy Twój tekst, zresztą, nie tylko wczorajszy. 
Ty masz coś takiego... zaczynasz zdanie, lecisz, nie kończysz, cofasz się do połowy zdania, albo jeszcze dalej, do wczoraj, do jakiejś tam myśli, która akurat Ci się przypomniała,  lecisz do kropki ale zapętlasz się, tak, że mi się supeł z liter i sensu sam zaplątuje.

Więc dostałam autentycznej głupawki, takiej, że jak zasnęłam, to mój sen był z fazą REM - a takiego snu

nie miałam od lat. Oczywiście śniły mi się bzdury i to jakie! 

Rankiem, obudziłam się tak wyspana, że chciałam uściskać wszystkich ludzi :)

Zatem - dziękuję.