Qorianka

[MIROSŁAW C.]

w jej źrenicy piórem malowany
pierzasty bóg Azteków
rozchyla szczyty tęczowych gór

 

na falach ciepłych oddechów 
przebija się przez chmury
kometa ze złotym ogonem

 

na skalnej ścianie dzikiej słodyczy
zmysły napięte do czerwoności
składają ofiarę w głębokiej mgle

 

schyłkiem słońca do ostatniej myśli
przezroczysty horyzont wypełnia 
kojący zapach palo santo

 

 

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To wiersz bardzo zmysłowy i nasycony egzotyczną symboliką. Iskrzy od kolorów, woni i rytualnych obrazów. Jest to poezja wizualna i mistyczna, zanurzona w doświadczeniu cielesności i sacrum jednocześnie. Przypomina sen o bogach, którzy wciąż żyją w materii.