dystans

[sisy89]

coraz trudniej poruszyć twoje struny

gdy dystans powiększa się z każdym dniem

dłonie stygną

wciąż osobno szukając innego miejsca

 

na rozstaju

zawsze w przeciwnych kierunkach

choć myśli biegną do siebie

spadająca rzęsa dziś nie da zasnąć

przywołując wspomnienie sprzed lat

 

kiedy wszystko wydawało się piękne

jak kolory tęczy

a okazało się że to jedynie

 

złudzenie optyczne

Edytowane 22 godziny temu przez sisy89 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@sisy89

Wiersz bardzo sugestywny i spójny emocjonalnie.
Świetnie oddany nastrój melancholii, straty i chłodu, co jest kluczowe dla liryki.
Fantastyczne metafory.
Niezwykła puenta.

Bardzo podoba mi się Twój wiersz !

[Jacek_Suchowicz]

żyjemy w świecie rozczarowań

miłości które nam przechodzą

zwiększa się dystans boli głowa

zauroczenie przeszło obok

 

czy się uczymy siebie kochać

i wspólną miłość z radością ponieść

wzajemna ufność i rozmowa

dobro przepływa w obie strony

 

...

[viola arvensis]

@sisy89 ładna melancholia, taka delikatna, zdystansowana.... 

[sisy89]

@viola arvensis bardzo dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Jacek_Suchowicz ładne, wierszowane podsumowanie, dziękuję bardzo :)

@Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)

[Marek.zak1]

Czas wzmacnia przyjaźń, ale osłabia miłość - Jean de la Bruyere

 

Bardzo ładnie napisany, zapada głęboko. 

Pozdrawiam serdecznie

[sisy89]

@Marek.zak1 bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

[violetta]

Zawsze jest fajnie:)

[Berenika97]

@sisy89 To piękny, melancholijny wiersz o oddalaniu się dwojga ludzi, mimo że emocjonalnie wciąż są ze sobą związani.