dziwowisko szarobrązowe

[MIROSŁAW C.]

 

ten odwieczny hulaka

niezłomny przyjaciel jesieni 

pieśnią rozbrzmiewa

na pięciolinii ze sznurków do prania

 

chwieją się drzewa na pograniczu 

nauki i metafizyki

w słoneczny poranek

balet mgieł na polach morficznych

 

zabełtał w głowach wróblowatych

meandry znaczeń

aż włożyły nogi w donice

karmazynowych pelargonii

 

i świergocą

 

jesteśmy różami pustyni

na kurzej nóżce 

środkowej europy

 

 

 

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To wiersz, który ma w sobie pogodę ducha mędrca i przekorny uśmiech szalonego ogrodnika. Jest w nim coś z jesiennej zadumy, ale pozbawionej cierpiętnictwa — raczej z tej miękkiej melancholii, którą czuć, gdy patrzy się na liście wirujące w powietrzu i słucha, jak ptaki jeszcze coś sobie dopowiadają, choć wiedzą, że już po sezonie.

[MIROSŁAW C.]

@huzarc

Jedno słowo  - BINGO. 

Dziękuję, pozdrawiam. 

[Migrena]

@MIROSŁAW C.

To zachwycająca, wietrzna miniatura o pograniczu codzienności i magii.

[Jacek_Suchowicz]

najistotniejsze powiedziane

dystans i melancholia 

Pozdrawiam

 

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ładniutkie to i jeszcze ta kurza nóżka. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  dla mnie super - 

                                               Pzdr.

[MIROSŁAW C.]

@Migrena @Jacek_Suchowicz @Alicja_Wysocka @Waldemar_Talar_Talar

„Jesień to druga wiosna, kiedy każdy liść jest kwiatem”. Albert Camus

 

To miło, że wiersz napisany w przeciągu, 

przypadł wam do gustu  :)

Dziękuję, pozdrawiam.