Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

TRANS_PLANTACJA

Natuskaa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Natuskaa

Natuskaa

Opublikowano
Opublikowano

Kim są ludzie, którzy mają, odpowiedzialność za branie

i za popchnięcie skalpela? Rozerwanie, bebeszenie…

Komu się życie należy, bardziej niż komuś innemu?

Komu śmierć, na czystym stole, niby wyrok za przypadek?


 

Komu trocina do brzucha, zamiast łóżka na OIOM-ie?

Jaki „Bóg” podjął decyzję, o tym ile przesłać chemii,

by kiełkowała nadzieja… ta, bez odruchu łazarza,

bez łez podobno już trupa, przykrytego tylko z wierzchu?


 

Nikt nie zapyta o zgodę, bo to przecież śmierć mózgowa,

choć serce nadal bije. Tylko czy przestało boleć?

Czy kiedyś w końcu przestanie? Czy dopiero kiedy umrą,

części które ktoś pożyczył, zwąc dawcę - ludzką plantacją?

4
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Natuskaa .. zasugeruję.. pchnięcie.

Poruszasz w treści niesamowicie ważny temat, który jest rozległy, jak równiny Serengeti.

Podoba mi się Twoje spojrzenie. Tu można polemizować, ale to nie miejsce na wywody...

zostawiam ślad czytania i kilka słów ode mnie.

Życzę zdrowia, to przede wszystkim.

 

Berenika97

Berenika97

Opublikowano
Opublikowano

@Natuskaa

Twój wiersz dotyka niezwykle trudnych kwestii etycznych związanych z transplantacją organów i śmiercią mózgową. Stawiasz fundamentalne pytania o granice życia i śmierci, o to, kto ma prawo podejmować decyzje o losie człowieka znajdującego się między tymi stanami. To są pytania, które medycyna i etyka próbują rozstrzygnąć, ale które prawdopodobnie długo jeszcze zostaną bez jednoznacznej odpowiedzi.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      niebieskie oczy, których nie dotknę

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @P.MgiełTo wiersz do przytulenia - jak dobrze wygadać się piórem. 
    • P.Mgieł
      niebieskie oczy, których nie dotknę

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      siedzę tu, z popielniczką pełną spalonych prób, i tanim winem, które nie udaje już nawet taniego pocieszenia. jest wieczór, a może ranek, w tej dziurze wszystko zlewa się w jedno— czas, smród, moje myśli. ona ma oczy jakby ktoś nalał nieba do kieliszka i postawił na słońcu, tak jasne, że boli kiedy patrzy, na innych. nie na mnie. nigdy na mnie. śmieje się jakby życie było zabawne, jakby świat nie był tym cuchnącym barem pełnym zgnilizny i ludzi, którzy udają, że kochają. a ja? ja jestem facetem, który tylko potrafi siedzieć i pisać te pie*dolone wiersze o kobietach, których nigdy nie miał i o miłościach, które nigdy nie były miłościami, tylko snem po trzecim piwie i jednej nocce bez snu. ona ma włosy jak pszenica, co nigdy nie dojrzeje dla mnie, dłonie, których nie dotknę, i życie, w którym nie jestem nawet przecinkiem. chciałem być czymś więcej— ale nie każdy koń dobiega do mety. nie każdy poeta przestaje być samotnym pijakiem. więc siadam. i piszę. bo chociaż nie mam jej, mam te słowa. a one nie zostawiają mnie dla lepszych.
    • Berenika97
      TRANS_PLANTACJA

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Natuskaa Twój wiersz dotyka niezwykle trudnych kwestii etycznych związanych z transplantacją organów i śmiercią mózgową. Stawiasz fundamentalne pytania o granice życia i śmierci, o to, kto ma prawo podejmować decyzje o losie człowieka znajdującego się między tymi stanami. To są pytania, które medycyna i etyka próbują rozstrzygnąć, ale które prawdopodobnie długo jeszcze zostaną bez jednoznacznej odpowiedzi.
    • Nata_Kruk
      Emancypacja emocjonalna

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Żeby dzień nowy zacząć bez presji.... mam alergię na słowo "dzionek"... :) Nie przejmuj się tym, a czaasem zakląć, trzeba.
    • Berenika97
      Pętla przeszłości

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Toyer Ten wiersz to piękna refleksja o czasie i pamięci, napisana z wielką wrażliwością. Bardzo podoba mi się zestawienie - przeszłość kochamy, bo jest bezpieczna, teraźniejszość chcielibyśmy pokochać "za bardzo", a przyszłość i marzenia to właśnie ta "furtka bluszczem zarośnięta". Piękny obraz niemożliwości. Ten "wytrych doskonały" na końcu to mocne zakończenie - jakbyś przyznał, że jednak zawsze wracamy do tego, co znane, co już było. Jest w tym i porażka, i rodzaj mądrości.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...