Zgoda na zdradę

[Toyer]

Pogodziłem się z samotnością
przez pewien czas się gniewała
gdy uprawiałem miłość z miłością
ona na mnie z tęsknota czekała

przepraszam wybacz już wracam
wzięła mnie czule w ramiona
staliśmy tak we dwoje od końca
w milczeniu godząc się bez słowa

ona najwierniejsza z wiernych
zawsze każdą miłość wybacza
moja przyjaciółka wróg zakochanych
gdy uczucie umiera do niej powracam

i znowu jest nam dobrze razem
chociaż czegoś ciągle brakuje
kiedy z nią jestem o innej marzę
gdy innej nie ma ją akceptuję

lecz kiedyś znowu samotność zdradzę

[Alicja_Wysocka]

@Toyer To taki pogodzony z życiem wiersz, który mówi - godzę się na wszystko,

co daje życie.

Nawet z samotnością, która bywa jak wierna towarzyszka.

Widzę w nim też zgodę na cykl: miłość, rozstanie i powrót do niej.

Samotność zawsze czeka cierpliwie, choć nigdy nie daje pełni, ale jest wierna, dlatego zostaje - wybacza niewierność, zawsze.

 

Edytowane 15 minut temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

-Mistrzu, gdy jestem z żoną, myślę o znajomej.

-Gdy jesteś z nieznajomej, myśl zatem o żonie.