Bezwenia

[Marcin Sztelak]

I.

Ostry przypadek weny zakończony
hospitalizacją
oraz długotrwałym leczeniem.

 

Lewatywą ze słowa
żula spod sklepu, któremu od zawsze
brakuje dwa złote.

 

Kierowniku złotousty, na bułkę,
na bułkę.

 

II.

 

Nie ma co rozmieniać na drobne
zastanej rzeczywistości 
w doskonale zastanym powietrzu.

Którym ostatecznie oddychamy, wbrew 
brodatym naukowcom.

Groźnie łypiąc znad okularów,
koniecznie drucianych, twierdzą, że trujące.

 

Z drugiej strony, może się zdarzyć,
że wszystko to tandetna makieta,
mieszkamy pośrodku niczego,
na spłachetku jałowej ziemi.
 

[Alicja_Wysocka]

@Marcin Sztelak Marcin, Twój wiersz to świetny miks absurdu i codziennej prawdy - brutalny i zabawny zarazem.

Lewatywa ze słowa, brodaci naukowcy i tandetna makieta życia - wszystko to sprawia, że czyta się go jak senne przebłyski rzeczywistości, które nagle stają się dziwnie jasne.

[MIROSŁAW C.]

@Marcin Sztelak

:) z podobaniem, pozdrawiam. 

[Annna2]

@Marcin Sztelak  dobry wiersz.

mieszkamy pośrodku niczego,
na spłachetku jałowej ziemi.

Coraz więcej tej jałowej ziemi, gdzie wydaje się nikogo i niczego nie ma,

a wokół tylko obojętność.