Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Idę dalej


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bez zbędnych ceregieli - chcę się pożegnać ze wszystkimi, z którymi spędziłem tu trochę czasu.

Idę dalej swoimi drogami. Podjąłem tę decyzję, bo  uświadomiłem sobie, że w miejscu promującym Kulturę, czy nawet kulturę, jednak obowiązuje elementarna sprawiedliwość, której zresztą na całym świecie ze świecą szukać. Ale jeśli zostaje się dożywotnie odznaczenie w postaci ostrzeżenia za określenie kiczowatego wiersza 'kiczem', a całkowicie bezkarnie uchodzi np. pisanie użytkownikom, że powinno się do nich strzelać z broni palnej, albo nazywanie innych 'lumpami' itp.  personalne odzywki, to chyba jednak nastąpiło tu zasadnicze postawienie ma głowie zasad współżycia społecznego. Nie mam obowiązku tego akceptować.

Pozdrawiam wszystkich, do widzenia i dziękuję.

Opublikowano (edytowane)

 

 

Nie wiem, być może rozdając pucharki zostaje się na tym portalu lumpem  :) Teraz tak na to wpadłam. Nie wiem i nie chcę wiedzieć kim rozdając serduszka na prawo i lewo ;)

Tak czy inaczej każdy z nas pewnie siedzi już w tym po uszy ;)

 

Wszystkiego dobrego dla wszystkich.

 

I ja też lumpiara w galotach ;)

Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(a zwyczajnie po ludzku ładnie gdy ktoś nie chce by obrażano kobiety i za to dziękuję)

Edytowane przez wierszyki
Dziękuję (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Hmmm... kolejne zdziwienie, tym razem raczej nie miłe. Na pewno? Twoje wiersze które mogłem przeczytać mają moc. Chciałbym więcej, dużo więcej. Będzie można gdzieś Cię znaleźć? Gdzie jest Twoja Stela Zwycięstwa?

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

ja to mysle ze to bardziej zalezy od tego czy ktos sie obrazi i zglosi . mnie nawet jak ktos nawyzywa od hujow to nie zglosze bo szanuje wolnosc slowa . zreszta co sie przejmowac ratlerkiem szczekajacym za plotem . 

i jak to jest byc tak slabym ze byle slowa potrafia obrazic ?

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...