zdanie podrzędne. złożone. celu.

[Roma]

by,

 

znajdę nam miejsce

i trochę czasu,

zmysłowność

rozpiętą pomiędzy

byłeś

 

a jestem,

z gruszkami na wierzbach

i obietnicą grzechu,

z polepioną na ślinę religią,

 

jego wartą.

[Jacek_Suchowicz]

po co budować relację na siłę

taka relacja jest czegoś warta

nie pozostanie ni słowo miłe

jest jak już zgrana brydżowa karta

 

pozdrawiam

[Marek.zak1]

Zostać z gruszkami na wierzbach, to częsty efekt zwycięstwa wiary, może naiwności, nad rozsądkiem, w miłości i nie tylko.  Dobry wiersz. Pozdrawiam

[Berenika97]

@Roma

Piękny wiersz o intymności i przemijaniu. Szczególnie porusza mnie ta "zmysłowość rozpiętą pomiędzy byłeś a jestem" - widzę w tym, jak miłość i pożądanie balansują między pamięcią a teraźniejszością.

Obraz "gruszek na wierzbach" wprowadza surrealistyczny, marzycielski nastrój, a "polepiona na ślinę religia" to odważna metafora - pokazuje, jak fizyczność może być równie święta co duchowość.

Wiersz ma niedopowiedzenia i samemu trzeba doszukiwać się znaczeń - tak ja u Ciebie, niezwykła poetko!

 

[Alicja_Wysocka]

@RomaOj, jak mnie to zmęczyło... :) Zgaduję, że, 

piszesz o pragnieniu spotkania (zmysłowego, cielesnego) wbrew zakazom i wbrew religijnym nakazom.

To takie „byśmy mieli swoje miejsce i czas, w którym możemy być sobą, nawet jeśli to grzeszne”.

Nie mogę chyba komentować takich wierszy, bo z którymś razem dostanę po łbie od Ciebie :p

 

Pozdrawiam :)