coś z kroniki AA (2)

[MIROSŁAW C.]

 

biała dama

spędza mi sen z powiek

kurwa

która w przydrożnym rowie

przez uszy

utopiła duszę dziadka 

 

przewraca się 

z lewego boku na prawy

ciemny szkic

jeziora szczęścia 

o szklanych brzegach

 

własnym językiem

żłobię psalm 

w glinianej poduszce 

dla chwastów szlachetnych 

bez dostępu słońca

 

zapinam wiersz 

jak ostatni guzik koszuli

szczelnie pod szyją

 

amen

 

[Alicja_Wysocka]

Nie wiem, czy jest na świecie inna substancja, która aż tak umie ukraść duszę, dom i życie.
Ten wiersz to jak odłamek z cudzego cierpienia, który zostaje pod skórą.
Mam w pamięci pewien tekst psycholożki Ewy Załęcznej, który kiedyś mnie poruszył.

Jeśli chcesz, mogę go wkleić - ale tylko jeśli uznasz, że pasuje.

Serdeczności. 

[Annna2]

@MIROSŁAW C.  dziś byłam po receptę dla taty.

Widziałam jak panie i panowie wychodzili na papierosa. 

Smutne to życie jednak jest to uzależnienie jest- bo odbiera wolność, 

i jak w Twoim wierszu- odziera z godności i człowieczeństwa

[Berenika97]

@MIROSŁAW C. To bardzo odważny wiersz - bez patosu, bez usprawiedliwień.