Chleb

[Annna2]

 

 

Na łazie leży łuż łupsieczóny blechkuch,
makownik, bygielki i psiernik.
Znowój mom smaka na chleb, tlo Twojó.
Naziankszo jizba zidać tamój.
Matulka śwyże bochny na ławach łukłodo,
w ty jizbzie w letnie pozietrze je nozimni.
Puchniało ni na pu, a w cały chałupsie,
abo eszcze dali.

 

 

 

 

 

Na ławie ciasto drożdżowe już leży,

makowiec, ciasteczka i piernik.

Mateńka świeży bochen  układa,

w największej izbie-  tam gdzie najzimniej

W całym domu pachniało i jeszcze jeszcze dalej.

 

Ciepło chrupiącej skórki o smaku

dojrzałych jabłek leżących na słońcu.

Zapach spakuję jak dwie karty trefl

I trudno znaleźć w pokoju za dużym,
na Twoje na powrót dziecięce kształty.

 

Sierpień już, czas taki uparty,

śmiech potrzebny jak tlen.

Widzę- a to przecież nie sen.

Znak Krzyża robiony na każdym bochenku.

Mateńko najświętsza.

 

 

 

 

 

Edytowane 15 Sierpnia przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Anno... pięknie o chlebie.. tym razem tylko 'spolszczoną' wersję czytałam, czas mnie goni.

Niech nam nigdy chleba nie zabraknie, tego pachnącego jabłkiem, szczególnie. Moja Babcia, zawsze robiła znak krzyża, przed rozpoczęciem krojenia chleba, który sama piekła.

Pozdrawiam.

[Annna2]

@Nata_Kruk tak.

dziękuję

 

Natko dodam. Obie wersje są polskie.

Gwara warmińska jest też polska.(mazowiecka)

Piszę dialektem olsztyńskim

 

Edytowane 15 Sierpnia przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... oczywiście, dlatego zapisałam.. 'spolszczoną'.. :)

[Maciek.J]

Cudnie piszesz gwarą Warmii, cudnie robisz autoprzekłady

jestem pod nieustannym wrażźeniem

piękna Poezja na piękny dzień

dzięki Aniutko

[viola arvensis]

@Annna2 piękne i wartościowe pisanie. Mam ten znak krzyża we krwi, zawsze go robię i nie przestanę. A Ty nie przestawaj tak ładnie pisać 🩵

[Annna2]

@viola arvensis dziękuję. Postaram się. Lubię pisać językiem Warmii

@Maciek.J  tak dziś jest piękny dzień. Dzięki

@MIROSŁAW C., @Marek.zak1 dzięki

[Jacek_Suchowicz]

ładnie

 

w odległa przeszłość sięgam pamięcią

gdy babcia świeży kroiła bochen

na nim znak krzyża to dla mateńki

by zawsze było jedzenia trochę

 

czerstwego chleba nikt nie wyrzucał

dostały kury - by jajka lepsze

bułkę utarto gdy była sucha

potem zjadana była w panierce

 

:)))

[Annna2]

@Jacek_Suchowicz  też mi się podoba. Dzięki

Podoba mi się Twój wiersz

Babcia nie piekła( niezbyt często). Mama.

@Klip dzięki

@Jacek_Suchowicz  a to prawda- nikt nie wyrzucał- a dziś

aż żal. A i chleb dzisiaj inny- na drugi dzień pleśnieje.

Pamiętam bułkę w panierce- w piachu- gdy spadła- obtarło się,

i nikt nie umarł. w zębach zgrzytało, ale co tam.

A jeszcze własne masło pamiętasz?

 

Edytowane 15 Sierpnia przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

@Annna2

u dziadków nie było takiej potrzeby 

2 x w tygodniu był targ. Babcia brała duży koszyk wiklinowy na zakupy mnie i wędrowaliśmy po targu kupując masło sery śmietanę (o jakiejś 12, 18 albo 36 nie było mowy, nikt nawet nie był w stanie sobie coś takiego wyobrazić)i warzywa zawsze świeże, a dziadek prowadził pociągi. Czasem się zatrzymywała mówiąc o dziadek przejeżdża przez miasto do Poznania. Dziadek był maszynistą a ruch pociągów wyznaczał rytm życia rodziny

Edytowane 15 Sierpnia przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja i świat, w którym bezradność nigdy nie przemija. Upływ czasu uświadamia, że wszystkie przemiany są pozorne, bo przecież istnieje coś takiego jak pamięć i to ona zawsze kieruje człowiekiem.

[Annna2]

@Naram-sin  tak- to prawda.

Pamięć znika dopiero gdy się umrze. Muszę Mamę czasem sobie przypominać,

byłam bardzo młoda gdy zmarła. Dzięki.

@Jacek_Suchowicz  Dziadek Bernard był rolnikiem (więc na targ woził to co wymieniłeś).

Potem Tata.

Pamiętam buterfaskę( maselnica) jak Babcia wybijała śmietanę- brało się łyżeczkę i jadło to co wychodziło,

a potem masło takie puszyste, kremowe w kolorze cytrynowym

@kwintesencja dzięki

[andrew]

@Annna2

Bądźmy dobrzy jak chleb. 

Jesteśmy solą ziemi. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Annna2]

@andrew tak, dzięki

[Berenika97]

@Annna2

Powróciłaś do domu ze swojego dzieciństwa - pełnego smaków, zapachów, przede wszystkim matczynej miłości. Opowiadasz o tęsknocie poprzez ważne dla Ciebie obrazy. Widzę tę scenę: świeży chleb, zapachy wypieków rozchodzące się po całym domu, matkę robiącą znak krzyża na każdym bochenku. To bardzo polskie, bardzo nasze.

I ten obraz matki jako "Mateńki najświętszej" - to takie pełne czułości i szacunku.

Wiersze w gwarze warmińskiej stają się coraz bardziej zrozumiałe, uzupełniają doskonale niezwykłą atmosferę  Twojego domu. Śliczne! 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - piękny wiersz - 

                                             Pzdr.zadowoleniem.

[Annna2]

@Berenika97 dziękuję

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję

[Annna2]

@[email protected] dzięki

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 uwielbiam twoje wiersze tak jak i ten chleb o którym piszesz a którego smaku nie zna młode pokolenie wychowane na recepturach UE, i wiem o czym piszę mrożone ciasto pieczone w sklepie to zakała naszych społeczeństw to cios zadany naszym dzieciom. Ja wychowałem się w mieście ale miałem wujka który prowadził duże gospodarstwo w Pażymiechach tuż przy starej granicy z Niemcami. Ważne to jest o tyle że chciał kupić ziemię która leżała na prastarych polskich ziemiach aby nigdy nikt mu jej nieodebrał. Ciekawostką jest fakt zakupu od hrabiów Potockich którzy w Pażymiechach mieli swój pałac. Dziś niewiele z niego zostało a w resztówce prowadzony jest ośrodek dla osób uzależnionych od alkoholu. Wracając do wujka miałem to szczęście spędzać wakacje w gospodarstwie położonym z dala od wioski wybudowanym na zakupionym gruncie pośrodku niczego. Wokoło tylko pola. Takie gospodarstwo było samowystarczalne jeszcze przed wojną specjalista wybudował wiatrak który produkował prąd. Toalety były na zewnątrz domu, był piec który ogrzewał cały niemały dom. Była maszyna do odciągania śmietany z mleka maselnica do wyrobu masła itp a przede wszystkim był piec chlebowy. Tego smaku i zapachu szukam przez całe dorosłe życie i nigdzie nie znalazłem. Na pewno utrapieniem dla nas dzieci była obowiązkowa praca w gospodarstwie pomimo wakacji. Pobudka o 5 obstrzykiwanie ziemniaków z kłączy dla zwierząt sprzątanie obejścia itd prace uciążliwe i dla dzieci niezrozumiałe ale później zabawa zjazd ze słomy z drugiego poziomu stodoły czy jazda na traktorze/wozie to dziś niedopomyślenia dla współczesnych mam. Nikt nie zawracał sobie nami głowy. No chyba że już tak spsociliśmy że trzeba było nam wlać a i tutaj metody wychowawcze bardzo proste żadne tłumaczenie kolejka dzieci do stołka każde musiało się wypiąć i pasem dostawało się razy sprawiedliwie i chłopcy i dziewczynki. Średnio wystarczało to na dwa dni. Potem modlitwa przed posiłkiem i wujek naprawdę wielkim nożem kreślił czubkiem ostrza znak krzyża a wszyscy domownicy musieli się w tym czasie przeżegnać. Niepamiętam aby napoczęcie nowego bochenka rozpoczęło się bez tej ceremonii. Potem ze specjalnego pokoju który pełnił rolę lodówki przynosiło się własnoręcznie zrobione masło i ser biały do tego cebulę i też nie pamiętam aby inne było śniadanie. Dziadek z wielkimi wąsami które ułożone były w ostre szpikulce po dwóch stronach twarzy jadł zupę mleczną maczając w niej starszy chleb do dzisiaj mi to pozostało że moim ulubionym śniadaniem jest chleb z masłem i serem z kminkiem; choć bardzo się staram odnaleźć ten smak tak odległy wartościom Unii Europejskiej - w dzisiejszym świecie jest już prawie niemożliwe.

 

 

 

 

Edytowane 17 Sierpnia przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  Robert z przyjemnością przeczytałam.

Było warto czekać na Twój komentarz, jest warto. Zawsze czekam.

To prawda z samowystarczalnością. U Dziadka- u nas była woda w domu- (na pompę) ale była,

Wszystko to co było, tak jak piszesz- zjeżdżanie ze słomy, jechanie na wozie czubiatym-.

Tak, wszystko. Dzięki za Pażymiechy.

Dziękuję za wszystko.

A dziś- niczego już nie ma- są tylko wspomnienia.