Vilanella dla bzów

[Annna2]

 

Wiersz przecież nie ma żadnej władzy.
Można wziąć tyle tych zachwytów.
Zanurzyć się, a i nic się nie zdarzy.

Zagrać polifonie, choć nic nie wygramy.
Gdy tchu zabraknie ocali z zaszczytów,
bo wiersz  przecież nie ma władzy.

 

Melozzo da Forli-  chmurne  daty

Śpiew Agnus Dei stałość bytów

zanurzyć się w nich, nic się nie zdarzy.

 

 Ta Zima Bruegla-  twarz całą parzy
Upiory Goi groźnych szczytów
jak strofy, co nie mają żadnej władzy.
 

Dante  wciąż niewart ofiary.
Cierniem są bzy, jasnych pyłów
zanurzyć się, a nic się nie zdarzy.

 

Gdy życie o kłamstwie marzy

 śmierć  prawdą wyzwolonych świtów.

Bo wiersz przecież nie ma władzy
zanurzyć się w nim,  nic się nie zdarzy.

 

 

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 10:18 przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 wciągnęła mnie bez reszty twoja vianella, cisnęła wraz z muzycznym podkładem o mury średniowiecznej katedry sześć razy na tak klimaty jak z imienia róży Umberto Eco 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  dzięki za to skojarzenie.

Dlaczego Róża u Eco- symbol życia i śmierci.

Nie podważam dogmatów. Na początku było Słowo- a słowo to życie tak silne że wszystko zwycięża.

Dzięki

 

Wracaj do zdrowia.

Edytowane wczoraj o 07:10 przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

Twói wiersz jak cień, co mimo braku władzy, porusza głębie duszy. Chapeau bas.

[Marek.zak1]

Vilanella piękna, a co do meritum, sztuka nie ma żadnej władzy, a jednak oddziałuje na ducha i emocje, które jednak maja duży wpływ na nas i na życie wokół nas. 

Pozdrawiam

[Annna2]

@Migrena  dziękuję. To tylko słowa- ale dzięki.

Kiedyś napisałam w obronie kogoś( nie podobał się avatar. Że niby obrażał.

Moim zdaniem nic w nim obraźliwego nie było

Dziękuję za to, że porusza.

 Francisco Goia kiedyś napisał : Gdy rozum śpi, budzą się demony. I miał rację.

Ale wszystkie demony można zwalczyć gdy ona jest- miłość- zwycięża wszystko.

Dziękuję.

@Marek.zak1 dziękuję bardzo.  Może masz rację

[piąteprzezdziesiąte]

Pięknie.

Klasyka mnie czule dotyka, więc proszę dużo klasyki, by uruchomić moje nieczułe przekaźniki.

Pozdrawiam.

[Annna2]

@piąteprzezdziesiąte dzięki.

ok

[Jacek_Suchowicz]

pomysł znakomity - z realizacją trochę gorzej

villanella - 

(fr. villanelle) – utwór wierszowany wywodzący się z włoskiego folkloru, ale rozwijany od XV do XVII wieku we Francji. Tam też został skodyfikowany przez poetę Jeana Passerata (1534–1602). Po dwustu latach rozwoju gatunek ten został zarzucony, aby się odrodzić w XIX wieku w poezji angielskiej. Rozwijana przez takich autorów jak Austin Dobson czy Oscar Wilde vilanella nabrała cech filozoficzno-refleksyjnych. W XX wieku vilanelle pisali min. W.H. Auden, Dylan Thomas czy Elizabeth Bishop. W polskiej literaturze ten gatunek uprawiał m.in. Stanisław Barańczak.

Vilanelle cechuje kunsztowna konstrukcja, na którą składa się pięć trzywersowych strof rymowanych w układzie aba. Szósta, ostatnia strofa, zbudowana jest z czterech wersów w sekwencji abaa. Układ wersów musi spełniać sztywne warunki. Pierwszy wers, lekko zmodyfikowany, musi się pojawić jako trzeci w drugiej, czwartej i szóstej strofie, a wers trzeci na końcu strof trzeciej, piątej i szóstej. Sens powtórzonych wersów może być zmieniony, natomiast rym, rytm i brzmienie powinny zostać zachowane

 

proponuję poprawić rytm

 

Wiersz przecież nie ma żadnej władzy.                6/4
Można wziąć tyle tych zachwytów.                      6/4
Zanurzyć się  i nic się nie zdarzy.                         6/4

Zagrać polifonie, choć nic nie wygramy.             6/6
Gdy tchu zabraknie ocali z zaszczytów,              5/7
bo wiersz nie ma żadnej władzy.                          dalej się sypie   

 

Melozzo da Forli- tych obłoków mapy

Agnus dei  tych wszechrzeczy atutów

zanurzyć się w nich, a nic się nie zdarzy.

 

Zima Bruegla- tu aż twarz cała parzy
Upiory Goi grozy wielkich niebytów
jak strofy, co nie mają żadnej władzy.
 

Dante wciąż niewarty żadnej ofiary.
Cieniem bzów jaśniejących nawyków,
zanurzyć się i nic się nie zdarzy.

 

Gdy życie o kłamstwie wciąż marzy.

a śmierć prawdą wyzwolonych świtów.

Wiersz przecież nie ma żadnej władzy,
zanurzyć się w nim, a nic się nie zdarzy.

 

a bardzo łatwo można poprawić i będzie cymes a jak na razie produkt villanellopodobny 

pozdrawiam

 

 

Edytowane wczoraj o 08:33 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[andrew]

@Annna2

Świat czaruje nie tylko przyrodą. 

My stworzeni na podobieństwo, tworzymy cuda. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Annna2]

@Jacek_Suchowicz  dzięki

Vilanelli uczyłam się na Parlickim 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@andrew dziękuję

[Maciek.J]

@Jacek_Suchowicz A może się pan,Jacku zmierzy z vilanellą ? Chętnie poczytam.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz - 

                                                          Pzdr.

[Berenika97]

@Annna2 Zamyśliłam się nad rolą sztuki w naszym życiu. Napisałaś wspaniały wiersz, bardzo emocjonalny i mądry, żeby stwierdzić, że "wiersz przecież nie ma żadnej władzy" - świetny paradoks! Twój wiersz jednak ma władzę, wzbudza emocje, czyli może też zmienić coś w człowieku. Jesteś niezwykłą Poetką!

[Annna2]

@Berenika97  atam zaraz niezwykłą, ale dzięki

@Waldemar_Talar_Talar dzięki

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Faktycznie, chociażby

Golgota Parlickiego - fanatastyczna! Nie czytałam wcześniej - dziękuję @Annna2

 

[Jacek_Suchowicz]

@Annna2

powiem prawdę nawet mi do głowy nie przyszło zaglądać do Parlickiego. Na spotkaniach ktoś się powoływał w dyskusjach a mi to przepływało

 

Barańczak: W 1981 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Harvarda, gdzie objął katedrę języka i literatury polskiej im. A. Jurzykowskiego na wydziale slawistyki. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, współredagował Zeszyty Literackie wydawane w Paryżu. W latach 1986–1990 był także redaktorem naczelnym „The Polish Review”, kwartalnika wydawanego przez PIASA

 

Parlicki:Wykładał w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, na Wydziale Rehabilitacji Ruchowej Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie i na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Umiejętności im. Stanisława Staszica w Kielcach.

 

to nie znaczy, że ujmuję coś z wysokiej półki poezji p.Parlickiego - pisze fajnie, ale podejście Barańczaka jako inżynierowi jest mi bliższe i prostuję nie jest to produkt villanellopodobny ale villanella wg. p. Parlickiego 

chylę czoła i przepraszam 

[Annna2]

@Jacek_Suchowicz  dziękuję.

Przeprosiny przyjęte i jeszcze raz dziękuję za odpowiedź

Znam poezję Barańczaka, ale kiedyś zetknęłam się z Mariuszem Parlickim (z jego poezją)

i tak mi jakoś do serca.

Oczywiście Stanisław Barańczak też pięknie pisze pięknie

 "Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził"- ta mi się bardzo podoba.

 

Dzięki piękne.

 

Edytowane 7 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)