Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chcę być twoją samotną wyspą,

schronieniem przed sztormem.

Latarnią dającą światło,

gdy mrok zabiera nadzieje.

 

Chcę być przypływem

niosącym ukojenie

i być dotykiem fal gładzących

ostre krawędzie wspomnień.

 

Chcę być kolorem twoich źrenic,

abyś mnie nie zagubił.

Jesteś mi potrzebny,

aby moje stopy,

odciśnięte na piasku nie były samotne.

Opublikowano (edytowane)

kiedy zostaniesz moją wyspą

nie będzie ona już samotna

marzenia będziesz spełniać wszystkie

i świat na nowo dasz mi poznać

 

ja się rozpłynę w twoim sercu

cudownym się radując biciem

a z czasem spowszednieje miejsce

zszarzeje kolorowe życie

 

czy sił nam starczy by odnowić

odnaleźć siebie po raz drugi

proszę odezwij się choć słowem

że może uda się powtórzyć

 

...

:)))

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam. 

@Annna2Bardzo dziękuję za tak miły komentarz. Pozdrawiam.

@viola arvensisBardzo dziękuję! Jestem zakłopotana taką miłą opinią. Pozdrawiam.

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!

gdy zostanę twoją wyspą

będę przyjmować wszystkie sztormy

nie każdy dzień przynosi słońce

lecz każdy mogę spędzić z tobą

 

kolory pewnie zbledną z czasem

lecz życia sens nie znajdziesz w barwach

lecz w dłoniach

które wciąż trzymamy

chcę być twym portem

nie uwięzią,

nowym lądem

nie mielizną

 

@lena2_ @FaLcorN Bardzo dziękuję za serduszka. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdzieś w głębinie umysłu ślepca. W ciemnościach nieruchomego oka. Gdzie dźwięk rozmów jest podobny do szczebiotu zarażonych lodowym wichrem wróbli. Siedź sobie w niewiedzy ślepcze. Nie dawaj w ten świat kroka. Świat jest już pustynią. Pozbawioną ludzi, techniki i kabli. Całoroczna polarna tundra. Bez nawet chwili temperatury dodatniej. Wszystko zdziczało i tylko w sidła śmierci zaprasza. A w sercach ocalałych jest jeszcze chłodniej. Z zimna umarła moja dusza. We flakonie zaschnięty róż bukiet. W którym niegdyś chowały się trzmiele. Nic teraz nie znaczą. Stary pakiet. Umiera rasa ludzi. Kurczy się wegetacji pole. Nie uchronią od śmierci mikstury, czary, najgrubsze tkaniny. A życiodajny ogień będzie niczym waluta. Umiera świat bez modlitwy i winy. A oto boża kara i ludzka pokuta. Ślepcze, Twój wyraz twarzy tak surowy. Umrzemy razem. Ja do końca Twój sługa. Ostatnia wieczerza. Zapach śledziowy. Śmierć z głodu i zimna jest jak noc polarna długa.   Wiersz pisany w roku 2013 przy utworze "Freezing Moon" zespołu Mayhem  
    • @Radosław   o tak :) nie gryźć i nie kąsać…dając przestrzeń w bliskim, otwartym połączeniu :)  podoba mi się!    pozdrawiam :) 
    • @Berenika97 Ja już pochłonięty :)   Wesołych i Szczęśliwych Świąt!!!   Pozdrawiam 
    • @hollow man   ;) taaak…;))))   i to najczęściej za kierownicą;) w oczekiwaniu na zielone światło;) w międzyczasie szminkując usta karminową czerwienią;) 
    • @bazyl_prost Cóż ,metafory sprawiają nieraz trudności z odczytaniem. Dziwi ta oczywista. Nie dotyczy wyłączenie wiary... Może dotyczyć i polityków. Gdyby ich słowa się materializowaly,świat byłby...   Pozdrawiam serdecznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...