Heinrich Heine - Ach, to oczy te są znowu (Ach, die Augen sind es wieder)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Ach, to oczy te są znowu,

Co tak miło mnie witały,

I to wargi te są znowu,

Co mi życie osładzały!

 

Nawet głos ten sam jest znowu,

Com go słuchał zachwycony

Tylko mnie tu nie ma znowu,

Bo wróciłem odmieniony.

 

W czułym i mocnym objęciu

Jej ramion, pięknych i białych,

Głowę składam na jej sercu,

Posępny i otępiały.

 

I Heinrich:

Ach, die Augen sind es wieder,

Die mich einst so lieblich grüßten,

Und es sind die Lippen wieder,

Die das Leben mir versüßten!

 

Auch die Stimme ist es wieder,

Die ich einst so gern gehöret!

Nur ich selber bins nicht wieder,

Bin verändert heimgekehret.

 

Von den weißen, schönen Armen

Fest und liebevoll umschlossen,

Lieg ich jetzt an ihrem Herzen,

Dumpfen Sinnes und verdroßen.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak to bywa niestety szczególnie po powrocie z wojny lub innej poniewierki.