Roma - Antico Caffè Greco

[Łukasz Wiesław Jasiński]

@Marek.zak1

 

Też nie byłem, a proponuję panu restaurację Tel Aviv na Alejach Niepodległości w Warszawie, pizzerię Don Vito na Czerniakowskiej w Warszawie, Bar u Małgosi na Czerniakowskiej w Warszawie i restaurację Bistro Kredens na Alejach Solidarności w Warszawie...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 10 Czerwca przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A co to ma do rzeczy?

Jakoś trudno mi uwierzyć w to, że romantyczni poeci przez cały czas, od rana do wieczora, mieli w głowie wieszcze strofy i tylko nimi żyli, przy okazji znacząc swoją wielkością przestrzeń wokół siebie, jak kocury własne terytorium.

 

To nam się wydaje, gdy odwiedzamy jakąś lokalizację, w której jadał/mieszkał/bywał znany człowiek, że jest ona uświęcone (artystycznie) jego obecnością i przepełnione duchem wszystkich jego dzieł. A było dokładnie odwrotnie - ludzie ci odwiedzali różne miejsca a one ich inspirowały, wzbudzały jakieś echo, zaczynały w ich wyobraźni żyć własnym życiem.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Wędrowiec.1984 albo do wolnomularzy bo to takie czasy

[Gość]

@Wędrowiec.1984 Chodziło mi o to, że wielkość jest zawsze czymś wtórnym i nieistotnym. Bardziej interesuje mnie człowiek, ale nie jako obiekt zainteresowania paparazzich, tylko jako oczy, którymi czasem chciałbym popatrzeć na świat, zamiast gapić się własnymi.

[Łukasz Wiesław Jasiński]

@Robert Witold Gorzkowski

 

Już jest po prostu za późno... A jeśli już, to: niech pan znajdzie mi jakąś sponsorkę, uważa pan, iż mam iść do pracy tylko po to, aby zarobić na podróż do Watykanu? Niech pan sam pomyśli: mieszka pan sam, pracuje pan, robi pan opłaty - czynsz, prąd i śmiecie, ma pan kredyt i płaci pan składki do ZUS-u?

 

Łukasz Jasiński 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Naram-sin głównie spotykali się w takich miejscach bo byli biedni, salony były niedostępne. Lubię Ecole de Paris i jest takie fajne zdjęcie gdzie wszyscy ówcześni malarze i rzeźbiarze co przyjechali z Polski do Paryża pozują do zdjęcia w popularnej dla nich kafejce. Powoduje to że w takim miejscu myślimy o ich emigracji bolączkach pragnieniach i głodzie…

[Wędrowiec.1984]

@Robert Witold Gorzkowski Można było na różne sposoby spotykać się z elitą Wielkiej Emigracji:

• Zapisanie się do Hotelu Lambert (Czartoryski);
• Zajmowanie się grą na giełdzie i cygarami (Słowacki);
• Wstąpienie do sekty Towiańskiego (Mickiewicz, Słowacki);
• Bycie znajomym Krasińskiego (Słowacki);
• W ogóle bycie znajomym osób, które nasi poeci odwiedzali, czyli Platerów, Januszkiewiczów, Chopina.

Dużo było możliwości. 

 

PS: Nie wiem natomiast, czy w realiach i zwyczajach polskiej elity emigracyjnej XIX wieku, można było od tak, przysiąść się do kogokolwiek w restauracji. Czy nie byłby to aby wyraz złego smaku. Tutaj się nie orientuję, niemniej jednak, jeśli o restauracje chodzi, pamiętam, jak w liście do matki, Słowacki zachwycał się menu, jednego z takich przybytków.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znam to uczucie bardzo dobrze.

 

Edytowane 10 Czerwca przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Wędrowiec.1984 ach Paryż po rozbiorach i powstaniach naturalne miejsce osiedlenia się rodaków z bogatą przeszłością patriotyczną. W Rzymie już tak bogato nie było.

[MIROSŁAW C.]

@Robert Witold Gorzkowski

Emocję okiełznać słowem, bywa trudne. Tu,  udało się. 

Pozdrawiam. 

[Robert Witold Gorzkowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję i pozdrawiam 

[annzau]

Super ;)

[Robert Witold Gorzkowski]

@annzau dziękuję

[Robert Witold Gorzkowski]

@MIROSŁAW C. dziękuję 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Wędrowiec.1984 warto odwiedzić dzięki 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  Robert lubię Twoje metafory- są piękne.

Wiersz też