Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Marek.zak1 ;) coś w tym musi być :)

Również pozdrawiam 

 

 

 

@Jacek_Suchowicz :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

@Waldemar_Talar_Talar :) dzięki i również pozdrawiam 

 

 

 

@Alicja_Wysocka Alicjo :) Jacek tak sobie żartuje, w rzeczy samej wie, że my kobiety jesteśmy doskonałe! :) Dlatego pisze dla nas taką cudną poezję :)

;)

Dzięki za serduszko 

 

 

@Poezja to życie @FaLcorN 

:) podziękowania 

 

 

Opublikowano

@iwonaroma Ja zwierza nie zaakceptuję, a sio. No popatrz jacy różni jesteśmy.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Iwonka, w żartach najlepiej przemycić prawdę, (patrz kabarety, które bardzo lubię)

Tam jest często w dużym skrócie, to, co w TV leci godzinami i razem z czasem, kradnie nam prąd (który każą oszczędzać) i płacić. A z Jackiem się dogadam, jak nie dzisiaj to jutro, on zna tę piosenkę 'Baby, ach te baby'

Dobrego dnia, póki trwa :) Fajna jesteś :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Alicja_Wysocka :)))

Miło, dzięki

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Kabarety wyższych lotów umożliwiają nam wysokie latanie ze śmiechu :)

A tv generalnie potrzebuje naszego sita (oglądając tv warto mieć zawsze ze sobą choćby małe siteczko :)  przyda się na pewno)

 

 

 

 

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Alicja_Wysocka @iwonaroma

                               Szanowne panie chłop jest super doskonały- żadna z Was nie potrafiłaby tak zareagować; Scenka z życia wzięte prawdziwa rozegrała się na spotkaniu biznesowym jakieś trzy miesiące temu:

                           Umówiliśmy się z inwestorami (wiek ok 50) na spotkanie celem domówienia szczegółów. Inwestorzy on i ona małżeństwo wspólnie prowadzą biznes. ona się trochę spóźniała, więc rozpoczęliśmy bez niej. Po dwudziestu minutach wparowała zadyszana ona; Przepraszam (i w kierunku męża) kochanie byłam u fryzjera - nastąpiła ciężka cisza. On nawet nie odrywając wzroku od papierów ze stoickim spokojem stwierdził "noooo..." 

                              Czy którąś z Was stać by było na taką reakcje, gdyby wasz chłop wrócił od fryzjera? Nawet nie potrafię sobie tego wyobrazić. Czy chłop nie jest super doskonały?????

:))))

                            

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@andreas :)

Tej fraszki nie pamiętałam 

kiedy swój wierszyk pisałam :)

Sztaudynger Mistrz! 

Dzięki 

 

 

 

@Jacek_Suchowicz :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

@Jacek_Suchowicz Jest jest jest doskonały! :)))

Lecz bez baby ... już nie?...

Bo gdyby nie ona to gdzie byłby on... Nie ma tła nie ma figury ;)

 

 

 

@MIROSŁAW C. Dokładnie!

Dzięki:)

 

 

@violetta @akowalczyk

Dzięki:)

 

 

Opublikowano

Zabawna ta dosłowność, ale sprytnie podpatrzona ;) , dziś druga strona też werbalizuje swoje oczekiwania, mimozy odeszły do lamusa…:), pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreasTo może zbyt małej wiary jesteś :) lub znasz życie :)) Pozdrawiam:) @Jacek_SuchowiczNa kacu jest wszystko możliwe :) Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymJuż się pogubiłem:)) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • gdy jutro się skończy pojutrze początkiem  
    • @Wędrowiec.1984 No dobra, ale poprzednie moje tłumaczenie, bardziej mi się podoba, jest takie... bardziej poetyckie.  Przy pisaniu świadomość trochę się plącze z wyobraźnią, przynajmniej w moim przypadku tak jest :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To nie jest splątanie kwantowe, tylko splątanie świadomości.
    • Dawniej każdy poranek pachniał złotem. Słońce wschodziło nad wzgórzami i bez słowa kładło na dachach ciepło, które otulało serca jeszcze przed pierwszą kawą. Ale od jakiegoś czasu coś się zmieniło. Niektórzy mówili, że światło stało się zbyt białe, inni że zbyt blade. Starzy ludzie w wioskach patrzyli na nie z lękiem, dzieci – z obojętnością. A ono wciąż tam było. Na niebie. Zawsze na niebie. I właśnie to było najbardziej niepokojące. „Nie czuć go” – mówiła codziennie staruszka Maja, siadając na swojej drewnianej ławce. „Kiedyś czułam, jak przechodzi przez skórę i dociera do duszy. A teraz… tylko patrzę, ale nie widzę.” Ludzie zaczęli snuć domysły. Czy to przez dymy, które wznosiły się z fabryk po drugiej stronie wzgórz? Czy może przez coś bardziej niewidzialnego? Przez rzeczy, których nie da się zmierzyć – jak strach, obojętność, rozpad miłości? Niektórzy szeptali, że prawdziwe słońce już dawno zgasło. Że to, które świeci teraz, to tylko replika – sztuczna kula światła stworzona przez tych, którzy chcieli kontrolować nie tylko czas, ale i nasze nastroje. „Zamienili nam światło serca na światło technologii” – pisał ktoś na ścianie opuszczonej stacji meteorologicznej. Ale pewnego dnia przyszedł chłopiec. Miał na imię Elian. Pojawił się znikąd, w butach z błota i z patykiem zamiast laski. Nie zadawał pytań. Siadał pod drzewami i mówił do liści, do wiatru, do kamieni. Ludzie uznali go za dziwaka, ale dzieci zaczęły go słuchać. A potem coś się wydarzyło. Pewnego ranka, kiedy Elian stał na wzgórzu, zamknął oczy i rozłożył ramiona. Słońce – blade i nieruchome – zaczęło wypełniać się ciepłem. Powoli, bardzo powoli, niebo poruszyło się z westchnieniem. Jakby przypomniało sobie, że kiedyś umiało kochać. W ciągu kilku dni ludzie zauważyli zmianę. Ptaki zaczęły śpiewać wcześniej, a cienie drzew znowu stały się miękkie. Staruszka Maja płakała z radości: „To ono. Prawdziwe. Wróciło.” Ale Elian powiedział tylko: – Ono nigdy nie zgasło. To my przestaliśmy świecić od środka.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...