Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiesz co, nie wiem. Chwasty to samosiejki, z jednej strony zabierają miejsce i powietrze, temu co dobre, a jak wyrwiesz i zostawisz obok, to potrafią ukorzenić  się i odrosnąć. Najlepiej odsunąć je daleko, może tyle pożytku z nich będzie, że posłużą jako nawóz.

Przeniosłam sobie Twój obraz też na ludzi  :)

Opublikowano

kazali ci szukać wiatru w polu

znalazłaś pochwały pośród chwatów

troszeczkę obietnic zeschłych - bolą

obietnica powrotu podnosi nastrój

 

milczące nadzieje tańczą z wiatrem

a wokół czy coś się odmieni

codziennie chcesz znaleźć wiatr na polach

będziesz tak chodzić do późnej jesieni

 

pozdrawiam

Opublikowano

@Alicja_Wysocka – tu można się dopatrzyć nawiązania do przypowieści o chwaście (Mt 13, 24–30), w której pozwolono obojgu róść do żniw, by nieopatrznie nie uszkodzić zboża (i w dodatku chwasty nie są tam samosiejkami – nieprzyjaciel posiał).

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lub śliwki na sośnie :)

 

Warto sprawdzać nasze pole.. czy ugorem nie stoi, czy bezpańskie słowa się nie zalęgły. 

Pozdrowienia.

@Roma cieszę się, że przypadł Ci do gustu. Dziękuję. 

Spokojnego wieczoru.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przypuszczam, że po coś to jest, ale...

 

Wiersz wykorzystuje zderzenie się dwóch powiedzeń - o szukaniu wiatru w polu i o rzucaniu słów na wiatr. Rozwija się dokładnie w miejscu, gdzie krzyżują się ich znaczenia.

Edytowane przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za komentarz - to dla mnie bardzo wartościowe.

 

Ten utwór, według mnie, ma znaczenie tafli - płaszczyzny, która zderza się ze sobą i o siebie, w czasie, emocjach i innych strukturach.

 

Kiedyś i teraz, co było i co jest, i co może się wydarzyć - z nutą nadziei...

„Ostatnia umiera nadzieja” ale zanim... sprawdź.

 

Zderza się więcej kontekstów, jeśli pozwolimy im być wolnymi w znaczeniu.

 

Pozdrowienia.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za poetyckie nawiązanie.

Wybrzmiało to jak echo tego samego wiatru.

 Pole nabierze innych kolorów i może człowiek do tego czasu zmądrzeje. 

Pozdrowienia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA nie jakieś ultra nowe...
    • @Robert Witold Gorzkowski dziękuję za zajrzenie i cieszę się z takiego odbioru mojego tekstu :)
    • Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...