Czy to zagadka?

[Stary_Kredens]

Mieliśmy małe dłonie lecz

wystarczające na gesty przyjaźni 

mieliśmy małe stopy a chcieliśmy przemierzyć cały świat 

trzepotał biały żagiel   wyobraźni 

dął nam w twarze południowy wiatr

 

cóż z tego że wszystko wokół było

małe

rzeka jej zakole zieleń trawy

kępa drzew znajomych dalej pole 

miejsca  zabawy

 

były to dżungle

równiny niezmierzone

ocean z głębinami

tajemnicze dalekie 

pod każdym niebem

nic nie mogło nas zatrzymać

żadna siła nawet czas

 

 nie wiem jak żyć  

wtedy wiedziałam

czy to zagadka?

nie to proste

wtedy się poddawałam

iluzji marzeń 

teraz iluzji rzeczywistości 

Edytowane 9 Maja przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Marzeniami można sterować, także w dzieciństwie, a na rzeczywistość dużego wpływu się nie ma, a w dzieciństwie właściwie żadnego. Pozdrawiam

[Alicja_Wysocka]

@Stary_Kredens

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Ładne :)

[Leszczym]

@Stary_Kredens Ostatnia strofa jest bardzo w punkt !!

[Jacek_Suchowicz]

wiek określa chciał czy nie chciał nasze myśli

i o miejscu przypomina na tym świecie

u niektórych wzrok pozostał jeszcze bystry

bo hołubią w swoich sercach małe dziecie

 

bardzo ładnie opisujesz swe dziecinstwo

świat zachwycał i uwodził marzeniami

nie dostrzegał i przebaczał złości wszystkie

w każdym jakieś małe dobro umiał znaleźć

 

dziś rozjątrzasz rozdrapujesz każde słowa

masz dłoń dużą ale barier wręcz bez liku

proponuję te bariery zaraz schować

a ożyjesz dniem wstającym wraz ze świtem

:))

[Stary_Kredens]

@Jacek_Suchowicz bardzo ładnie i trafnie mi odpowiedziałeś 

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Alicja_Wysocka dzięki za czytanie i polubienie 

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Marek.zak1 można sterować ale po co same niosą, pytanie tylko dokąd 

Dzięki pozdrawiam serdecznie Kredens 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Metafor dopełniaczowych raczej powinno się unikać, a na pewno w takich zbitkach, gdzie sprawiają, że tekst staje się pretensjonalny.

 

Niezgrabnie wyszło.

 

 

Masz pecha z tymi puentami. Od nastrojowych, subtelnych retrospekcji przechodzisz do banalnych, prymitywnych (poetycko) podsumowań, które są prawdziwymi mood killerami. Nie kończ wierszy komunałami, pozostaw odbiorcę z obrazem i jego niepowtarzalnym klimatem.