Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy obraz piękna
rozmywa się w czarną plamę
ty wiesz..

jak szklane oczy
rozbić na kryształki
mieniące się w szczęściu

aby nuty popłynęły
ku wieczności
by zatańczyła kobieta z welonem
utkanym z niebiańskich chmur
ty wiesz..

Jak zaczarować chwilę
co powiedzieć bym
Tobą była

Opublikowano

slodki i magiczny wierszyk.
za slodki...
ale troche mnie zaczarowalo, wiec nie jestem na nie. rzadko czepiam sie formy, ale tu forma ewidentnie kuleje, popracowalabym nad wersyfikacja.
ten wiersz nie jest objawieniem geniuszu. mieniace sie krysztalki i spolka mialy porwac na wyzyny fantazji, moze i porwaly, ale na ktrotka chwile, bo zaraz spadlam bolesnie na bruk doslownosci caloksztaltu przekazu i refleksji.
Pozdrowka, Paula.

Opublikowano

wyjmuję fragment, który rozbawił mnie najbardziej:

utkanym z niebiańskich chmur

czy znasz jakieś inne chmury? bez sensu, masło maslanie, a Murzyn jest czarny - zawsze.
Ja rozumiem, gdyby istniały tylko podziemne chmury - to byłoby genialne stwierdzenie, teraz jest do niczego.

O słodyczy tego wierszyka nie bedę się rozpisywała, gdyż jest jedeym ze słodszych jakie zdazyło mi się czytać O_o

pracuj a będziesz pisała z sensem i mysl przede wszystkim, kiedy piszesz

pozdrawiam ciepło
Iga

Opublikowano

widze ze formum dyskusyjne tu powstalo:) no cóż,,on miał być własnie słodki..może rzeczywiście za bardzo.Ehh..zdaje sobie sprawy że do geniuszu mi brakuje,ale nawet najlepsi tak zaczynali.dziekuje za komentarze.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...