karolina p.

ogromnie mi miło. Nie wiem czy zasłużyłam na adwokata ale dziekuje za wsparcie :)

wiersz prosty do zinterpretowania ale przedstawiony w ciekawej scenerii. Podoba mi sie wszystko wokół wątku,nawet bardzo. Komentarz wydaje mi sie szczery,choc na pewno troszeczke wpleciona jest wdziecznosc za miłe slowa przy moim wierszu. pozdrawiam serdecznie

trafna uwaga. dziekuje bardzo za zatrzymanie sie przy moim wierszu.pozdrawiam serdecznie.

Dziękuje bardzo za komentarz. Niektore wskazówki są rzeczywiscie trafne i chętnie skorzystam.pozdrawiam serdecznie

Interpretacja zmysłów czas usiąść przemilczeć grzech cisza powoduje wulkan zimnych słów rzucanych o rozumne już ściany Przepychanka Połykane krople mojego morza bezlitośnie obijają się o więdnące płuca Koniec budujący... Początek Od nowa mozolnie twarz mą rzeźbisz marmurową nadając jej błysk swego wzroku splecione dłonie rodzą się na nowo tworząc zarys erotycznych myśli

Dziekuje za docenienie moich chęci. No trudno..być może wiersz jest rzeczywiście beznadziejny..ale chcialam żeby przekazał uczucia pod słowami..może za osobisty i dlatego nie moge do niego podejść obiektywnie.pozdrawiam:)

siedziała na połamanych snach bezradnie trzymając w dłoni wspomnienia krople czarne od żalu spływały po jej skurczonych konturach zobaczyłam ją uciekłam jej szloch ocucił moją mdlejącą wrażliwość wróciłam obejmując jej kruszący się wzrok zrozumiałam tylko ja mogę ocalić jej wyblakłą egzystencję uwiecznić kolory tuląc drżącą nadzieję wiedziałam iż to jest kobieta mojego życia

chodzi tu o konkretna ksiazke..ktora czytalam na plazy..dlatego proza. A z kilku Twoich rad skorzystam:) dziekuje;)

Zdaję sobie sprawe,że do ideału wiele brakuje,ale staram się.Zastanowię się nad tymi literami:) dziekuje za komentarz;) i pozdrawiam:)

Być może rzeczywiście jest ktoś platonicznie zakochany,ale to nie jestem ja:) ogólnie ten problem też jest poruszony.Cieszę się,że wyłapałaś ten wątek:)

Wiem o tym iż sól nie działa kojąco na rany..i własnie o to mi chodziło tworząc ten epitet..widzę że nie pojełeś mojej abstrakcji:) pozdrawiam:)

Wśród histerycznych słów gdzie piasek szeptał prozę Poświatowskiej szum fal oddawał muzykę Turnaua Banał Jakże brakuje standardu oddechu wolności zapomnienia o końcu mojego świata znów chcę zanurzyć się w słonych marzeniach kojąco działających na rany Kolejny raz przytulić przeszłość uściskiem wyrażając tęsknotę Przemilczeć przyszłość chowając się przed nią wśród obłąkanych myśli już nie wracać tu do zakurzonej rzeczywistości

Czasem jedna ulotna chwila pozostawia tyle emocji co lata biegle płynacego czasu.O to mi chodziło w wierszu. Przynajmniej jakies wrazenie wywarl na Tobie jesli zdecydowalas sie skomentowac.dzieki.pozdrawiam

By powietrzem być niewidoczną mgła uciekającą do ciepła oddechów ludzkich Przez sekundę przemierzyć morze myśli szczyty słów Przez mrok dajcie mi popłynąć światłem dla straceńców zostać Chwilą ulotną pragnę się stać Pamięcią potomnych Chorą imaginacją nieuchwytną dla oczu Szczerością obtoczoną w obłudzie pozostawiającą po sobie falujący piasek tęsknoty Mijając serce będę pieścić tym iż nigdy nie wrócę

O dziekuje,przestudiuje dokładniej Gałczyńskiego:)

Czy rzeczywiście wiersz kiepski jest wierszem fałszywym?ciekawe spojrzenie na problem. A znasz może konkretnego poetę,który pisał pod publikę? Chętnie przeczytam jego utwory. pozdrawiam

Co do miłości..w tym wieku zauroczenie pojmowane jest jako miłość.Tak odczuwaja młodzi ludzie i wydaje mi się,że nie jest to fałszywe,gdyż oni w to wierzą. Być może okłamują samych siebie,ale są pewni swoich uczuć i tego o czym piszą. Co do pisania pod publikę,jest to śmieszne,ale wydaje mi się,że coraz bardziej powszechne. I dobre wiersze(które trafiają do odbiorców,ujmują) pisane pod publikę musi stworzyć dobry autor. Dziękuję za komentarz.pozdrawiam/karolina

Co to znaczy,że wiersz jest fałszywy? Czy możemy poezje oceniać w takich kategoriach? I ostatnie pytanie czy pisanie "pod publikę" możemy określić mianem nieprawdziwości? Bardzo mnie nurtują te pytania i jestem ciekawa jak wy to spostrzegacie.

Ta aleja niesie ze sobą dźwięk Twoich słów ubranych w melodię płynących z dostojnością hrabiego Dłonie złudnie kołyszą się na klawiszach Wiem, że grasz dla mnie Za każdym razem siadam na niebiańskiej trawie i nienasycona słucham Ty i fortepian to całość Symbioza miodowej wrażliwości tworząca koloryt błyszczących idei Patrzę na Ciebie oczyma wyobraźni Imaginacja trwa.. Spotykamy się tak często tam w królestwie wiecznej harmonii Gdzie słychać tylko myśli muzyki.

Stwierdzenie "ty wiesz" jest w wierszu kluczowe,przynajmniej od strony autorki. Dziękuje bardzo za komentarz.pozdrawiam ciepło. karolina

Dziękuje bardzo Wiktorze.pozdrawiam ciepło

widze ze formum dyskusyjne tu powstalo:) no cóż,,on miał być własnie słodki..może rzeczywiście za bardzo.Ehh..zdaje sobie sprawy że do geniuszu mi brakuje,ale nawet najlepsi tak zaczynali.dziekuje za komentarze.

Gdy obraz piękna rozmywa się w czarną plamę ty wiesz.. jak szklane oczy rozbić na kryształki mieniące się w szczęściu aby nuty popłynęły ku wieczności by zatańczyła kobieta z welonem utkanym z niebiańskich chmur ty wiesz.. Jak zaczarować chwilę co powiedzieć bym Tobą była

Krok dalej od przyszłości ucieka moje niebo nikną chmurki rozkoszy Ściskam w garści marzenia Z betonową maską idę.. po jutrzejszy dzień ...

Uwielbiam tego typu wiersze.Pochłaniają mnie bez reszty.Dobre,wrażliwe metafory.pozdrawiam:)