Upadłe w skórze

[Wakss]

Wdzięki twe, urokiem mój umysł pojęły 
Dla oblicza twego, poezyji bezmiar spisałem 
W źrenicach twych swe białka zgubiłem 
Ujęty pięknem, za twymi śladami biegłem

 

Ulokowany na skraju pieśni, wzrok ci oddaję 
Skórę zrzucam, przed tobą się miła obnażam 
Przed końcem żem stoję, o słowo cię błagam
Gdybyś choć oddech ze swych płuc wydała

 

Rzuciłbym się w podniebny romans z tobą 
Lecz ty ciszy kolcami me serce przebijasz
Mą zdruzgotaną krwią, wciąż się raczysz
Małżonkę dla twych ust, mroku ofiarowałem 

 

Och ma lubo! Wzbijasz się w mój krajobraz
Lgnę do ciała twego, od kroku się wzdrygam
Podleć choćże na milimetr, tchórzem żem ja
Dłoń na mym licu kładziesz, łza się wzmaga

 

Pełni jej nie czuję, jedynie chłód mnie otacza
Suknia w podmuchach wiatru się rozpływa 
Pierś twa przez me poezyje rozgrabiona
Truchło mej milej czas bez tkliwości rozebrał 

 

Kroku tego postawić poprzestałem się bać 
Kilka chwil od odejścia do ciebie mnie dzieli
Pełni losowi się oddaję, wśród koron płynę 
Dar życia niczym przy wieczności z tobą...
 

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak dla mnie nazbyt przestylizowany.

Starałeś się bardzo. Może jeszcze coś.

Używasz skróconych form zaimków, twych swe, me, zamiast twoich, swoich, moich.

Przecież nie mówisz,

-gdzie są me buty, mówisz gdzie są moje buty

-nie widziałaś mych skarpetek, tylko moich skarpetek.

 

Powodzenia życzę i zostawiam serdeczności bez ości :)

 

 

[Domysły Monika]

@Wakss  

Tekst jest przepełniony intensywnymi uczuciami.

Jest tu wyraźny adresat: Mimo że ukochana osoba jest milcząca i zdaje się nie reagować, jej obecność jest silnie odczuwalna.

Ośmielę się stwierdzić, że jest to bardzo dobry monolog do wykorzystania na scenie. Tekst ma ogromne możliwości aktorskie, dzięki którym ożyje i, sądzę, poruszy widza.

Jest w tym moc.