polne kamienie

[MIROSŁAW C.]

 

gdzieś 

za siódmą miedzą

za płotem z co drugą sztachetą

 

słońce 

niczym racuch z cukrem

od kilku wieków 

zachodzi za kościelną wieżą

która dzięki polnym kamieniom

w swoich trzewiach

zna okolicę jak własną kieszeń 

i czasami przy pełni księżyca 

szepce wiatrem 

takie historie 

że głowa mała 

 

to tu 

ja i stare drzewa 

 

jesteśmy po imieniu

 

 

 

 

 

[Bożena De-Tre]

Głowa ''mała'' wybaczę i potrakuję jako ''chwyt marketingowy '' ale.............że żadnej historii nie znam to beeee.Niech ten wiatr głośniej mów proszę....Lubię racuchy z cukrem.Dobrej nocy zatem..

[MIROSŁAW C.]

@Bożena De-Tre

Zapomniałem dopisać- CDN.

Dziękuję, pozdrawiam. 

[Bożena De-Tre]

@MIROSŁAW C. Brawo.Żeby tylko atrament nie wysechł pamiętaj................czekamy zatem.

[iwonaroma]

Super. Słońce jako racuch z cukrem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Być z drzewami po imieniu to jest to

 

 

[Mitylene]

@MIROSŁAW C. ciekawa personifikacja wieży, która od wieków obserwuje zachód słońca I szepcze historię. Wiersz " malowniczy" tak bym go określiła, bo widać oczami wyobraźni ten baśniowy wręcz obraz wieży i zachodu. Interesujący jest też motyw zaprzyjaźnienia się z drzewami. Wiersz bardzo mi się podoba. Pozdrawiam.

Edytowane Niedziela o 19:47 przez Mitylene (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tym mnie rozwaliłeś :)))

[violetta]

Miłe wspomnienia:)

[MIROSŁAW C.]

Suplement ze starego wiersza:

 

zastygłem w bezruchu

 

nie zauważyłem 

kiedy ptaki

zbudowały sobie na mnie gniazda

 

Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam. 

 

 

 

[andreas]

Chociaż jestem miastowy, lubię takie sielskie obrazki i nawet mam sporo swoich własnych.

Pozdrawiam.

[MIROSŁAW C.]

@andreas

Dziękuję, pozdrawiam. 

[poezja.tanczy]

@MIROSŁAW C.

Bo starość drzew, i nowy ranek

Sprawy tych plew, i wyrywane

 

A wiersz mocny,

M.