Dzisiaj (22)

[Corleone 11]

   Pospacerowy wieczór upłynął nam bardzo miło: na lekkiej, owocowej kolacji - dla Milanka truskawkach ze śmietaną, a dla nas plastrach ananasa do kawy - i rozmowie. Moja mama towarzyszyła nam i pomimo mojej obawy, że Jerzy będzie miał coś przeciw temu, albo że z powodu obecności synka rozmowa nie do końca będzie swobodna - cała potoczyła się naturalnym torem. Chwilami mój synek, najwidoczniej przysłuchując się, włączał się w jej tok - ku mojemu i swojej babci zdziwieniu - jak dorosły. Cóż - pomyślałam już przy drugim jego wtrąceniu - wygląda na to, że przez całą tę sytuację z nieobecnym ojcem stał się dojrzalszy, niż myślałam. A teraz, przy Jerzym, ten jego szybszy rozwój po prostu uzewnętrznił się. Uśmiechnęłam się do swoich odczuć: zdaje się, że podjęłam właściwą decyzję. Chyba faktycznie coś - jakaś duchowa siła - pokierowało mną wtedy... I chyba spotkaliśmy się nie przez przypadek. Zaraz, przecież Jerzy już kiedyś powiedział, że przypadków nie ma! Czyżby to wszystko przewidział? - znów się zaniepokoiłam. - To w gruncie rzeczy nieważne - odparłam sobie po chwili. - Bo nawet gdyby, to co z tego?

   Obejrzeliśmy potem film. Trafem tego wieczoru Polsat wyemitował "Birds", jeden z bardziej lubianych przez Milanka obrazów. Jerzy przez większość tego czasu milczał, zerkając na niego od czasu do czasu i uśmiechając się. Na mnie, co też zauważyłam - i po kobiecemu przemilczałam - zerkał niby mimochodem trochę częściej. Naprawdę mu się podobam, uśmiechnęłam się do siebie raz i drugi. Ciekawe, czy zauważył i te moje uśmiechy? Pewnie tak...

   Jerzy odczekał do końca wspólnego oglądania. Gdy film dobiegł końca, podniósł się razem z nami z kanapy.

   - Dziękuję za przemiły czas - powiedział, wyraźnie kierując te słowa jednocześnie do wszystkich nas współobecnych w pokoju. - Na mnie już powoli pora, a i wam - szczególnie tobie, Milanie - czas spać. 

   Dotknęło mnie - rzec, iż uderzyło, byłoby za dużo - że Jerzy znów zwrócił się do mojego synka jak do dorosłego. Mam tu na myśli także ton. Zauważył coś, co mi jako matce umknęło? - zadałam sobie kolejne tego wieczoru pytanie. - Bo czyżby była to tylko maniera?

   - Milanku, pożegnaj się... z Jerzym - zawahałam się, apewna, czy nie powiedzieć "z panem Jerzym". Od razu jednak zmieniłam zamiar: nie pora na wprowadzanie dystansu tam, gdzie przyszedł czas na budowanie rodzinnych więzi. 

   - Dobranoc, Jerzy - mój synek najwyraźniej nie miał tych co ja wątpliwości.

   - Dobranoc, Milanie - odparł Jerzy, przykucając. Reakcja synka zaskoczyła mnie kolejny raz. Bo oto, najzwyczajniej w świecie i znów jak dorosły, odrzekł:

   - Dziękuję ci. Miło mi było cię poznać - po czym wyciągnął do Jerzego rękę, którą ten uścisnął w odpowiedzi. 

   Gdy Jerzy wyprostował się, wymieniłam z nim szybkie spojrzenie.

   - Zaczekaj na mnie, aż Milanek zaśnie - rzuciłam, biorąc synka na ręce i wchodząc z nim do jego pokoju. -  Odprowadzę cię.

   Zaczekał.    

 

   Voorhout, 6. Kwietnia 2025 

[Bożena De-Tre]

Ależ Twój Milanem pięknie się rozwija.......brawo.

[Corleone 11]

@Bożena De-Tre

   Dzięki wielce, Bożeno. Miło było Cię ugościć. 

   Serdeczne pozdrowienia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

    

[Bożena De-Tre]

@Corleone 11 Tym razem to po mojej stronie podziękowanie.Uporządkowany tekst i nie nudny…a myślałam że w tym świecie pośpiechu tylko” myśli w locie” i słowa „ klucze” co pobudzą moją wyobrażnię zatrzymają mnie.Przepraszam za literówkę w imieniu Twego bohatera…dobrego Wam.

[Corleone 11]

@Bożena De-Tre

   Bożeno, z podziękowaniem za cierpliwe oczekiwanie na odpowiedź. Miło mi przeczytać Twoją pozytywną opinię na temat "Dzisiaj (22)". Podążaj wyobraźnią za słowami. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   Serdeczne pozdrowienia.  

Edytowane 10 Kwietnia przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Kwiatuszek]

@Corleone 11 Faktycznie bardzo miły wieczór, czuć spokój wszędzie i takie spowolnienie. Jednak w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Rodzinna sielanka, bezpieczeństwo, można odetchnąć i zwolnić czytając Twoje opowiadanie. Bardzo ładnie, " Ci " to wyszło. ;-) Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Corleone 11]

@Kwiatuszek

   I o taki właśnie - rzeczywisty - odbiór chodziło Autorowi. O odetchnięcie, zwolnienie i zatrzymanie w spokoju. Dziękuję Ci wielce za wizyte, przeczytanie kolejnego rozdziału i za uznanie dlań

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Pozdrawiam serdecznie.