byłem młody czułem kościół
dziś jest inaczej bo
się oddalił
świat mój zwariował anioła
widzę tylko na płótnie
nie żebym się bał
niestety czas pozamiatał
schował wartości
kwitnie grzech
i to nie ja zawiniłem zawinił
kościelny fałsz oraz
chory kłam
którego wciąż nie potrafię
zrozumieć mimo tego
że mam sporo lat
byłem młody czułem kościół
dziś jest inaczej bo
się oddalił
świat mój zwariował anioła
widzę tylko na płótnie
nie żebym się bał
niestety czas pozamiatał
schował wartości
kwitnie grzech
i to nie ja zawiniłem zawinił
kościelny fałsz oraz
chory kłam
którego wciąż nie potrafię
zrozumieć mimo tego
że mam sporo lat
Znikomek umieścił
siebie w balladach.
Zadaje pytania
metafizyczne.
Rysuje na kartce.
Po trzecim kwadransie
Otwiera się księga
na pustych stronicach.
Nasz Znikomek traci
kształty oraz formę.
Po chwili zmienia się
w kosmologiczny pył.
Przystaje on do gwiazd.
Skrzat w końcu powraca.
Po godzinie księga
rozrywa się na strony
za sprawą czterech wiatrów.
Znikomek zaklina los.
Przez Łukasz Jasiński, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
Przez Monia · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Wiesław J.K. A dziękuję i życzę ci tego samego(1).thumb.jpg.7c0b4097619d658f3e871e8282fcfe8d.jpg)
Przez rusłan · Opublikowano
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Monia To prawda! Nic nie jest dane na zawsze. Ja także byłem na krawędzi, albo inaczej mówiąc, jedną nogą na tamtym świecie. Trzymaj się zdrowo!
