lęk II

[Gerber]

odjeżdżający pociąg
budzi obawę
jakby zabierał mi coś
co już nigdy nie wróci

ktoś za szybą
wypatruje znajomych twarzy
machanie ręką
chwile potem zostają tylko szyny

uciekam od spojrzeń
na zatłoczonym peronie

trudno znieść
intensywność światła
co jakiś czas
rzucającą smugę cienia
w sam środek źrenicy

świadomość w której
wszystko gaśnie

Edytowane 18 Marca przez Gerber (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

odjeżdżający pociąg

kiedyś i nas zabierze

w podróż ku lepszym słowom

wierszom tylko dla Ciebie

 

 

[wierszyki]

Ładnie :)

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - podoba się - 

                                        Pzdr.

[Gerber]

@Jacek_Suchowicz Oby tak było, dzięki za komentarz.

@aff Dzięki.

@Roma Dzięki za komentarz.

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki.

[andreas]

Świetny klimat. Ten pociąg niczym statek odpływający na drugi koniec świata.

[Gerber]

@andreas Dzięki.

[Nata_Kruk]

@Jacek_Suchowicz ... dziękuję za.. przypominajkę.. kabaretową..:) Lubię wykonania tych Panów.

 

@Gerber ... jakże różne mamy lęki... tutaj, scenka z dworca... dobrze ujęte emocje.

Kieeedyś miałam okazję taką zaobserwować, odjeżdżała kobieta.
W Twoim wierszu chyba także (?) Świadomość 'zabierania czegoś' - kogoś, może kłuć w.. serce i...
w szare komórki. Podoba mi się treść wiersza.

Pozdrawiam.

[Gerber]

@Nata_Kruk Dzięki za komentarz.

[Mitylene]

@Gerber Według mnie ten wiersz traktuje o samotności w tłumie. To uciekanie spojrzenia jest takim synonimem zamykania się w swoim świecie lęku przed kontaktem z innymi ludźmi. Melancholiczny charakter wiersza  podkreślony motywem odjeżdzającego pociągu przeszywa dreszczem... Interesujący i intrygujący wiersz. 

[Gerber]

@Mitylene Dzięki za komentarz.