Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bajka o lesie

Kwiatuszek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Opowiem wam bajkę 
o lesie co żył
- chwilą obecną,
choć długo już był.

 

Niejeden go przeszedł,
słyszał o wielu,
a on dalej rósł,
pnąc wciąż do celu.

 

Nie rozpowiadał 
obcych tajemnic,
choć mnóstwo z nich
mogło go gnębić.

 

A może po prostu 
już nie pamiętał 
co było wczoraj,
wszak dziś jest świętem.

 

Napawał się słońcem,
wiatru powiewem,
brat bratu cicho 
pomagał w potrzebie.

 

I żaden buk, 
dąb czy sosna,
nie rozmyślali 
po co tam rośli.

 

Szumią o dzisiaj,
wczoraj już nie ma.
Czy będzie jutro?
- zagadki temat.

 

 

13
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witaj - jak go nie wytną czeka go lepsze - fajna bajka - 

                                                                                            Pzdr.serdecznie.

                                                                           

1
Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar Wiem, że to wszystko jest potrzebne, ale tak bardzo nie lubię kiedy ścinają drzewa. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam!

@Stary_Kredens Sama nie wiem czy to źle czy dobrze, piszę tak jak czuję. Układam po trochę i coś tam wychodzi chyba:-) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

@Jacek_Suchowicz Pięknie powiedziane. Lasy są nam potrzebne, ale my im już niekoniecznie. Dziękuję i pozdrawiam!

Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Rafael Marius Wszystko rozumiem, tak to działa. Tylko drzewa rosną bardzo powoli. Najbardziej nie rozumiem wycinki drzew w miejscach gdzie mogłyby dalej rosnąć. Na przykład koło dróg w miejscowościach. Pozbawiają nas cienia i zieleni. W górach takie drzewa rosną i nie przeszkadzają a w Wielkopolsce wszystkie drogi łyse. Dlaczego?

1
  • 4 tygodnie później...
  • 8 miesięcy temu...
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
Opublikowano

@Kwiatuszek Ładnie pokazujesz las jako przestrzeń, która żyje chwilą obecną i nie nosi ciężaru wczorajszego dnia.
Podoba mi się ta naturalna prostota, w której drzewa po prostu są — bez rozmyślania, bez pośpiechu.
To delikatny wiersz o uważności i o tym, że ‘dzisiaj’ jest wszystkim, co naprawdę mamy. 
Pozdrawiam raz jeszcze. 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Sklepienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena   Bardzo dziękuję! Czuję jak ciągle jesteś na tym portalu. Wspominają Twoje niezwykłe metafory i obrazy Ci, którzy tak bardzo nie  mogą znieść Twojej  wyobraźni, kreatywności i talentu. Ale ludzka zawiść była, jest i będzie. Pozdrawiam.  @Lenore Grey poems@Rafael Marius@Leszczym@antonia@Andrzej P. Zajączkowski@Simon Tracy Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. :))) 
    • Mitylene
      Napar

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @Berenika97 ten wiersz pięknie wprowadza odbiorcę w intymny świat podmiotu lirycznego, gdzie punktem wyjścia do rozważań natury egzystencjalnej jest motyw parzenia kawy, której smak jest dowidem istnienia...Ten wiersz ma w sobie ciepło, które otula wersami...Bardzo mi się podoba.
    • Berenika97
      Sklepienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @FaLcorN   Bardzo dziękuję!  W takim razie zmieniam front atmosferyczny na radosny i liryczny! Więc ogrzewam każde słowo, by zrobiło się… domowo.  Pozdrawiam. :))) @andrew Bardzo dziękuję! A może odwiedzę gwiazdozbiór Warkocz Bereniki? Jest mi też bliski - zaplotę włosy w warkocz i poczuję się jak w domu. :)))) Pomarzyć można. :)) @Christine Bardzo dziękuję! Ależ pięknie napisałaś i jakże trafnie!  Pozdrawiam serdecznie! 
    • tie-break
      Dance macabre

      Przez tie-break · Opublikowano

      @skarpetawsosie Ponieważ motyw 'danse macabre' przewija się przez historię literatury od średniowiecza, ciężko jest go unieść tak, aby nie popaść w zbyt głębokie koleiny, które już setki innych twórców wyryli w dziejach poezji. Ale jest u Ciebie ciekawe odwrócenie ról, gdzie to peelka sama zaprasza do tańca śmierć, zafascynowana nimbem, jaki jej towarzyszy. Może to w ogóle oznaczać zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością, gdy śmierć wydaje się z początku kuszącą perspektywą lecz w ostatecznym rozrachunku peelka odkrywa jej dramatyzm i rozumie, że ostateczne rozwiązania oznaczają przekreślenie jej szans, marzeń, nadziei, możliwości. Poznanie natury śmierci przeraża, w związku z czym utwór brzmi jak ostrzeżenie przed iluzją, że jest w niej jakiś ukryty urok.   Jednocześnie z punktu widzenia poetyckiego, dużo tu jeszcze jest do przepracowania. Skupiłabym się bardziej na rzeczach konkretnych - na tym, co można zobaczyć, dotknąć, poczuć, usłyszeć. Wszelkie westchnienia, uczucia oddania są tu niepotrzebne.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kaganiec raczej można zrzucić, a spuścić się ze smyczy, z łańcucha, z uwięzi, itd. Ta fraza źle brzmi stylistycznie.     To nie pasuje do pozostałych wersów, gdzie przecież chcesz pokazać pierwotną fascynację, więc trzymaj się tego. Pomijając konsekwencję logiczną (a raczej jej brak) - brzmi to ciężko, tak jakby wiersz na siłę chciał czytelnikowi wcisnąć własną treść.     Tu coś nie gra składniowo. Dla mnie fraza nieprzemyślana i źle zbudowana.     Te dwa wersy psują końcówkę, swoją dosłownością. To kolejne fragmenty, gdzie wiersz odbiera odbiorcy możliwość odczucia swoich własnych emocji w odniesieniu do tego, co czyta, a przecież chodzi o to, aby pojawiła się jakaś empatia.   Bardzo dobrym, mocnym  punktem jest za to:     Warto na tym wersie oprzeć puentę; jest w nim potencjał zarówno dla piszącego, żeby coś powiedzieć nie wprost, jak i dla czytelnika, żeby zastanowić się nad głębszym znaczeniem tych słów.
    • Mitylene
      Miłość

      Przez Mitylene · Opublikowano

      Okruszki szeptów porozsypywane przez wiatr tulę w dłoni wirują jak jesienne liście skroplone smakiem milczącej  tęsknoty   za horyzontem zapętlony taniec mew kołysze wspomnienia  wzburzonymi falami i twoje imię wołane przez dogasające w słońcu echo

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...